House of Leaves, House of Leaves, House of Leaves!

این کتاب داره منو له می کنه! یعنی الان واقعا تو خانه کاغذی نوشته شده گیر کردم و مثل قهرمان های داستان نمی دونم چه بلایی داره سرم میاد. چند تا داستان همزمان، زیرنویس هایی که با هم قاطی می شن، زیرنویس هایی که خودشون زیرنویس دارن، پنجره هایی که وسط متن باز می شه و بیست سی صفحه ادامه پیدا می کنه، متنی که می چرخه، راه می ره و دور می زنه، متنی که برعکسه و باید کتاب رو چرخوند که بشه خوندش (یعنی تو کتابخونه دیدنیه خووندن این کتاب! من باید بچرخونمش، چپ و راستش کنم و گاهی حتی آینه جلوش بگیرم)، متنی که آینه ایه، متنی که سر و تهه، متنی که درباره خودش نظر می ده، بعد نظر خودشو رد می کنه، فونت هایی که تغییر می کنه و هر کدوم یه داستان رو تعریف می کنه، متنی به زبون های مختلف، متنی که ابعداد خونه مورد بحث رو تقلید می کنه، بزرگ می شه، کوچیک می شه. گاهی وای می ایستم که نفس بکشم. نمیشه یه نفس خووندش و رفت جلو. خووندنش آدمو پیر می کنه. این متن هیولاییه. داره منو له می کنه.