Saturday, 21 January 2012

پریای خط خطی سطحی



اهریمن دو عقیده داره من کلا به سمت بلوندها غش می کنم. استثنا وجود داره، اما قاعده کلی یکیه! دیروز متوجه شدم کمی تا قسمتی حق داره. یعنی من آنتوان رو دوستتتتت دارم کلییی! گاهی بلوند بودنش از موهاش می گذره و به درجه مرلین مونرویی نزدیک می شه (یعنی بلوند به معنای واقعی کلمه!) اما واقعا این بچه جذابه با اون موهای طلایی و لپ های صورتی. بامزه اش اینه که عاشق زرده و زرد پوشیدنش تاثیر موهاش رو چند برابر می کنه. واقعا کی اهمیت می ده که من با کرام الکاتبین دیدار می کنم تا آنتوان یه کلمه رو درست تلفظ کنه؟ مهم موهاشه که بلونده!

پ. ن. چند وقت پیش یکی از اهریمنا می گفت با این علاقه من به بلوند ها و البته ایرانی بودنم عجیبه که هیچوقت تلاشی نکردم موهای خودمو بلوند کنم. بهش گفتم آدم باید خیلی بلوند باشه که فکر کنه برونت رو میشه تا این درجه بلوند کرد. تازه برونت ها معمولا پیچیده تر و مرموزتر به نظر میان! Works for me!

No comments:

Post a Comment