Director:
Robert Altman
Starring:
Shelly
Duvall
Sissy
Spacek
Janice
Rule
2h04,
USA, 1977
فیلم طولانیه!
حجم موسیقی زیاده!
گاهی هم گفتگوها
رو نرو هست! اما
(خودتون
مثل بارنی بخونین and that's
a big but! هرچند اون
وقتی این جمله رو می گه منظورش butt
هست، نه but!!)
یه چیزای جذابی هم
داره:
۱. بامزه
است که آدم ها به آدم های شبیه خودشون جذب
می شن، بعد ضعف های خودشون رو تو اون آدم
مشابه خودشون می بینن و نفرتشون از خودشون
رو می ریزن سر اون!
۲.
استحاله پینکی به
میلی، میلی به پینکی و ترکیبشون با ویلی
حرف نداره! من
تا یه جاهایی اصلا فکر می کردم با یک آدم
دو شخصیتی طرفم!
۳. گفتگو
بیشتر باعث عدم ارتباط می شه!
آدم ها فقط وقتی
می خوان ترسشون رو بپوشونن حرف می زنن!
۴. نقاشی
های ویلی هم از بخش های جذاب فیلمه!
مخصوصا که انگار
یه جورایی تقدیر همه از قبل نوشته شده تو
این نقاشی ها!
۵.
بالاخره من یه جایی
شلی دوال رو دیدم و یاد درخشش نیفتادم!
No comments:
Post a Comment