نه! جدایی نادر
از سیمین تو جشنواره سینمای مریخ برنده
نشده! این جیغ و با غلظتی
بیشتر از این که می بینین برای دوستای
نازنینی که از شبی که فیلم سزار گرفت تا
اسکار همراه من خودکشون کردن. برای
اونایی که می گفتن ببین الان دنیا شما را
با چیزی غیر از اسمشو نبر می شناسه، برا
اونایی شب سزار و تو سرزمین خودشون با
محبت اس ام اس دادن که فیلم به حق برد.
جایزه حق شماست! برا
نادین عزیز که با شور و حرارت زنگ زد که
باید جشن بگیریم و آنی نازنین که زنگ زد
و جیغ می زد پریا پایان خوشت رو گرفتی!!!
بردین!!! برای
الکس دوست داشتنی که از ما آروم تر و
باوقارتره و با کلی شادی تبریک گفت و گفت
یه روزی می رسه که وقتی می برین، اشک نریزی
و از ته دل بخندی! و برای
کالین که اصلا اینجا نیست و از اون ور دنیا
به من ای میل زده و به شوخی همیشگی مون
نوشته I told you “it's “gonna be LEGENDARY! Sorry I
was to excited to wait! این نوشته یه
سپاسگذاریه برای شمایی که زبون منو نمی
فهمین ولی با من همدل اید. برای
شمایی که یک سال و خرده ایه که تو همه شادی
ها با من شریک بودین. برای
شمایی که وقتی هموطن های خودم اشکم رو در
آوردن، کنار من ایستادین. برای
شمایی که بدون عقده، بدون جهت گیری و بدون
تعصب من و فرهنگ من رو با همه تناقض ها و
تفاوت ها پذیرفتین. دوستی
تون، محبت تون و همراهی تون به اندازه خبر
برد جدایی از نادر از سیمین برای من ارزش
داره. من از شما یاد گرفتم
که دوستی چه قلمرو وسیعیه. این
نوشته همونقدر که برای شماست برای خودمه
که هر وقت غر زدم یادم بیفته با چه آدم
هایی برخورد کردم.
No comments:
Post a Comment