The Iron Lady

 

Director: Phillida Loyd

Staring: Meryl Streep, Jim Broadbent

105m. 2011, USA

 

اگر زن باشی همیشه باید برای اثبات خودت بجنگی. فرقی نمی کنه انگلیسی باشی یا فرانسوی یا ایرانی. تو دوره شاه وزوزک به دنیا اومده باشی یا عصر پارینه سنگی یا دوره پسامدرن. هرچی بهتر باشی بیشتر سختی می کشی و همیشه ساده ترین ها برای مردان برات به شدت سخت می شه. اگه بخوای تو کارهایی مثل سیاست و تجارت وارد بشی که دیگه هیچی.

 این فیلم کلی نقد منفی گرفته. شاهکار هم نیست. البته به جز گریمش و خب مثل همیشه بازی مریل استریپ. اما من یه نکته اش رو خیلی دوست داشتم. اینکه مارگارت تاچر رو اول به عنوان یه زن در نظر می گیره و بعد به عنوان یه سیاستمدار. اینکه مارگارت رابرتز با مدرک از آکسفورد و توانایی محشر همیشه دختر بقاله و جمله پیشنهاد ازدواج دنیس تاچر اصلا اینه که تا وقتی به یه مرد قدرتمند مربوط نباشی جدی نمی گیرنت. اینکه تو پارلمان به جای اینکه به حرفاش گوش بدن، می گن صدات جیغ جیغیه. اینکه وقتی برخلاف نظر همه مشاورا که همه هم مرد هستن، اعلام جنگ می کنه برای جزیره ها، چه شبی رو می گذرونه و وقتی کشته ها رو می بینه به اولین چیزی که فکر می کنه مادرهای سربازهاست و تا صبح می شینه برای تک تکشون نامه می نویسه. (واقعا تاچر این کار رو کرده؟) اینکه وقتی می دونه تصمیمش درسته در حالیکه همه ازش متنفرن پای حرفش می مونه و بعدا همه به خاطر نتیجه کار تحسینش می کنن. فیلم به خاطر این لحظه هاش زیباست. 

 

چند وقت پیش اقته داشت سخنرانی های تاچر رو نشون می داد (جوونی هاش رو) و همین بود. محکم بود و داشت حرف خودش رو می زد و به هیچ وجه کوتاه نمی یومد. با اینکه سیاست های تاچر خیلی کشورها رو (از جمله ما رو!) بیچاره کرد، اما ملت خودش رو از اون وضعیت اقتصادی داغون رسوند به رشدی که حاصلش رو الان می بینیم. کاش هر کشوری چند تا از این سیاستمدارها داشت.

پ. ن. ۱ جمله ای که خیلی دوست داشتم وقتیه که دکتر ازش می پرسه چی حس می کنی؟ و تاچر عصبانی می شه که همه دنیا شده حس! هیچکی نمی پرسه به چی فکر می کنی؟ چیزهایی که بهشون فکر می کنی، می شن کارت و کارهات می شن عادت و عادت می شه تو! تو همونی هستی که فکر می کنی. خیلی درسته. و یه جمله دیگه که این روزا همه می خوان کسی بشن. ما اون دوران می خواستیم کاری بکنیم.

پ. ن. ۲ وقتی سخنگوی دوم اومد رو پرده، من و اهریمن دو با هم گفتیم وایییییی! جایلز! چقدر پیر شده و البته انتونی استوارت هد گریم هم داشت اما اصولا فکر نمی کنم از طرفدارهای بافی بوده باشین و با دیدن چهره شکسته بازیگرا قلبتون فشرده نشه. البته بازیگرای اصلی که الان طرفای ۳۰-۳۵ ساله ان. اما استوارت هد که اون موقع میانسال بود و مرسترز که وقتی شو شروع شد طرفای ۴۰ سالش بود و البته برانز که همون آخرای شو انقدر قیافه اش فرق کرده بود که اصلا قانون فناناپذیری خون آشام ها رو زیر پا می گذاشت، گذر زمان رو نشون می دن کلی! هر چند اون موقع وقتی فهمیدیم که مرسترز ۸-۳۷ ساله است کلا همه شوکه شدیم (انقدر جوون مونده بود @#$%^&*#$%^&!!!!!! این یکی قانون فناناپذیری خون آشام ها رو حداقل تا آخر سریال رعایت کرد!!! اما الان و با موهای قهوه ای کاملا میانسال نشون میده!). فکر کنم تنها بازیگر میانسالی بود اون دوره که دخترای ۱۵-۱۴ ساله مدلی که مثلا رابرت پتیسن یا زک افرون رو دوست دارن، عاشقش بودن و یادم میاد از آخرای فصل دو همه داشتن خودکشون می کردن که با بافی زوج بشه و البته مرسترز ۱۳-۱۴ سال از گلر بزرگتر بود. هرچند هنوز به عقیده من یکی از بهترین زوج های سریالی اند و بعد از ۱۰ سال هنوز تو رده بندی بهترین زوج های تلویزیونی، تو ده تای اول هستن.