:D

- استاد!
-استاد؟
-شما در سال فلان در دانشگاه بهمان تدریس نمی کردید؟
- چرا، الان یه مدتیه درس نمی دم. میشه خودتونو معرفی کنین؟ از آی دی تون نمی فهمم. (واقعا وقتی آی دی تون هست مثلا آی دی آی دی @ یاهو دات کام {محشر! تا حالا آدرس اینجوری ننوشته بودم} انتظار دارین من بشناسمتون. اد هم بکنم آخه؟
Get a grip!)
- من آی سام دی نژاد هستم!
- آها یادم اومد.
- واقعا یادتون اومد یا همین جوری می گین؟
- (تو دلم :*&^$%#$*%@^&!) ببین درست می گم یا نه؟ قدت متوسطه! عینک می زنی! اما عینکت اواسط ترم شکست و یه امتحان ندادی به همین دلیل! علاقه عجیبی داری به استفاده از پیراهن های چارخونه آبی ریز! سر کلاس من درباره تفاوت های لینوکس با سیستم های قبلی اش کنفرانس دادی! نمره میان ترمت شد 18.75 ولی چون کنفرانست معرکه بود نمره ات رو اضافه کردم

....
-  :O    : O   :O    :O     :O


نتیجه اخلاقی: با یک پریای خط خطی درباره حافظه اش کل کل نکنین. مخصوصاً درباره اینکه دانش آموزاش رو یادش می آد یا نه! (با عرض پوزش از آقای  دی نژاد! ایشون دانشجو بود!). ما معلم ها آلزایمر هم بگیریم، اسممونو هم یادمون بره شاگردامونو یادمون نمیره. آخه چطور ممکنه من یادم بره اون پونصد و سی ونه تا تمرینی که رو مجهول حال استمراری بهتون دادم، بعد شما رفتین تو امتحان غلط نوشتین؟