Happy and Glorious!

 

خداییش گوشه ای از تاریخ، ادبیات و فرهنگ انگلیس موند که انگلیسی ها تو گشایش المپیک (به قول مینا خوب کردم! خوب کردم! یه یه یه یه! دلم نمی خواد بنویسم افتتاحیه!!) بهش افتخار نکرده باشن؟ یه شاهکار از دنی بویل که از شکسپیر و چارلز دیکنز تا هری پاتر توش هست! (اگر یه روزی خدا نکرده این اتفاق تو کشور ما بیفته من یا از شدت هیجان به خاطر داشتن موارد افتخار انگیز در جا سکته می کنم یا گوله گوله با دل بریون (بله! آقا صادق!!! قرار ما چند ماه دیگه پرلاشز!!) اشک می ریزم! (آهِ حسرت!))  ولی واقعا وقتی دنیل کریگ می ره تو قصر، انتظار ملکه رو داشتین؟ 

خداییش انتظار یکی از زنان فتان عشوه گر جیمز باندی رو نداشتین؟ ملکه ۸۶ ساله ای که قبول می کنه با دنیل کریگ فیلم بازی کنه برا جهانیان، بامزه نیست؟ (و البته پرسیدن خودش پرید یا بدل بود؟ آخه دنیل کریگ حاضر بود خودش بپره که یه خانوم ۸۶ ساله، اونم اشرافی، اونم انگلیسی این کار رو بکنه؟ نه واقعا؟ دیگه ملکه است، نینجا که نیست!!!).اگه یه جاهایی وایستادین و گفتین وا؟ چه ربطی داشت. دنی بویل تقریبا به همه نکته ها جواب داده! مصاحبه اش هم هست رو اینترنت.