Drive

Director: Nicolas Winding Refn

Starring: Ryan Gosling, Carry Muligan  

1h40, USA, 2011

Prix de la Mise en Scéne Canne 2011

 

من تابستان سوزان مونیکا بلوچی رو نرفتم چون حوصله فیلم آبگوشتی نداشتم ( بله برادران غیور! هر استدلالی می خواین بکنین! اکثر فیلمای مونیکا بلوچی آبگوشتیه! یه فیلم به من نشون بدین که توش به خاطر قد و بالاش cast نشده باشه! اینم گاهی جواب میده! مثل مالنا!)، رفتم Drive و بله یه فیلم آبگوشتی آمریکایی و البته مثل همه فیلم های آبگوشتی آمریکایی خوش ساخت! کارگردانی که جایزه کن رو هم برده واقعا خوبه و حداقل به من فهموند که کارگردانی خوب دلیلی بر خوب بودن فیلم نیست! نورپردازی محشره و قاب ها کارت پستالی اند (البته اگه کسی از تصویر گریسی رایان گاسلینگ که در صندوق عقب رو باز می کنه برای کارت پستال استفاده کنه!) اما داستان خیلی پیش پا افتاده است. واقعه ها بی منطق اند، حجم موسیقی و lyric ها هندی اند و اگه کسی عاشق رایان گاسلینگ نباشه (که من نیستم!) حوصله اش سر می ره. کلا اگه فیلم سر و ته نداشت و رایان گاسلینگ چند تا رفیق داشت که می رفتن با هم زیر یکی از پل های منهتن هات داگ می خوردن، می گفتم به شدت کیمیایی واره! یعنی مرد تنهای بامرام عاشق یه زن شوهر دار که تلاشش رو می کنه که زندگی زنه رو سر و سامون بده و بعد که شوهره می میره و تقریبا هرچی شخصیت تو فیلم دیدیم رو می کشه و مطمئن می شه که زنه و پسرش رو خطری تهدید نمی کنه پول ها رو کنار جنازه آدم بده رها می کنه و در حالیکه از زخمی که از چاقوی (لابد دسته سفید منهتنی!!) آدم بده برداشته می زنه به جاده!!!! خداییش به بی منطقی مرسدس نیست که فروتن ماشین رو آتیش می زنه؟! این آمریکایی ها شاهکارای سینمایی!!! ما رو دزدیدن اصلا!! 

از جدی گذشته، فیلم به شدت تحت تاثیر کوینتین تارانتینو ساخته شده و رایان گاسلینگ هم یه جاهایی به شدت آدمو یاد آلن دلون تو سامورایی می اندازه، یه جاهایی یاد رابرت دنیرو تو راننده تاکسی! اما کلا بازی اش یه دست نیست و تعادل بین شخصیت تودار و تنها و وابستگی اش به ایرن و بنیسیو رو نتونسته حفظ کنه! من حوصله ام سر رفت! اما اگه رایان گاسلینگ دوستین برین ببینین!