دلم برای فارسی خواندن تنگ
است. برای غرل و داستان
کوتاه. برای رمان و مثنوی
و نمایشنامه. برای شهرزادهای
شیوا ارسطویی، برای زن های اثیری و لکاته
ها و پیرمردهای خنزرپنری و مهرداد ها و
درخشنده ها و زرین کلاه های صادق هدایت،
برای ورتا و گلتن و افرا، صد گیس و زن
آسیابان و نوسال، سیاوش و فرنگیس و آرش و
همه شخصیت های بیضایی که مدت ها از همراهان
من بودند. برای رستم چه
کسی باور می کند رستم؟ سحر کارت پستال، برای سهراب و گرد
آفرید و رودابه، برای شیرین!!! و
لیلی و فرهاد! دلم برای
فارسی خواندن تنگ است!
No comments:
Post a Comment