نمی دانم. عصبانی
ام. حرصی ام. پر
از خشمم. واقعا ارزشش را
دارد؟ ۵۰ یورو یا ۵۰۰ یورو یا ۵۰۰۰ یورو.
یه بار لباس شستن یا یک قهوه
خریدن. خودت چه فکر می کنی؟
می ارزد؟ به معروف شدن به چتربازی؟ به
اینکه ما هر وقت اسمت را روی تلفن یا روی
ای میل می بینیم می گوییم ببینی باز چکار
دارد؟ فکر می کنی زرنگی است؟ صرفه جویی
است؟ دختر دکتر فلان، از خانواده فلان،
محله فلان. برای ما تو
همانی هستی که نمی فهمی وقتی ۹۹ بار خانه
یکی رفته ای باید بار صدم دعوتش کنی.
برای ما تو همانی هستی که که
خودت را به نفهمی می زنی و بدون کادو به
جشن تولد می آیی، که خودت را به مریضی می
زنی و حمل وسایلت می اندازی گردن ما، که
از کمرویی صاحب خانه استفاده می کنی و با
اینکه می بینی راضی نیست به بهانه سرما
با کفش روی فرش تمیزش می روی. واقعا
رویت شد بروی به جشن دوستی که انقدر زحمتش
داده ای و حتی یک جعبه شکلات برایش نبری؟
واقعا چطور رویت می شود که جاروبرقی کسی
را ۶ ماه نگه داری و وقتی ازت بخواهدش
بگویی خودت بیا ببرش. واقعا
رویت شد که جاروبرقی را با کیسه پر از
اشغال پس بفرستی؟ واقعا چطور رویت می شود
که با کسی قرار بگذاری که لوازمش را پس
بدهی، بعد وقتی سروقت بیاید در خانه ات،
جواب ندهی و یک ساعت بعد زنگ بزنی که ببخشید
خواب بودم. چطور رویت می
شود که هروقت خانه کسی می روی یادت می افتد
که هوس پیتزا کرده ای و می اندازی گردنش
که زنگ بزند و پیتزا سفارش بدهد؟ شنیده
ام که می گویی من که کار نمی کنم. شما
سر کار می رید و پول دارید. به
همین دلیل است این بازی تازه؟ که به دروغ
می گویی۵۰ یورویی که قرض گرفته ای را پس
داده ای؟ چون دوستت کار می کند و تو کار
نمی کنی؟ به اندازه او دنبال کار گشته ای
اصلا؟ زنگ می زنی و فرمان می دهی که از
فلان چیز پرینت بگیر. تو
برای او چه کرده ای؟ برایت متاسفم، دختر
دکتر فلان، از خانواده فلان و محله فلان.
در زندگی ام با آدم هایی دوست
بوده ام که نه لقبی داشته اند، نه پولی و
نه خانواده معروفی. در عوض
تا دلت بخواهد شرافت! خودشان
زندگی شان را ساختند، بدون تکیه به پولی
یا پدر و مادری. برایت
متاسفم. حداقل ۲ نفر به
خاطر آشنایی با تو به همه کلیشه هایی که
درباره مردم شهرت می گویند، ایمان آورده
اند. برایت متاسفم.
روزی همه چیز خواهی داشت و
هرگز یک دوست واقعی پیدا نمی کنی.
برایت متاسفم. همه
ما متفق القولیم که در کنار تو احساس می
کنیم احمق فرض شده ایم. برایت
متاسفم که ارزشی را درک نمی کنی و با چند
یورو جایگزینش می کنی. امیدوارم
روزی همه چیز داشته باشی تا احساس نکنی
که با کندن از دیگران داری حقت را می گیری.
برایت متاسفم. اما
دیگر بس است. ما سه نفر را
حداقل، از دست داده ای.
No comments:
Post a Comment