عادت می کنیم؟

 

دیروز تو قطار احساس کردم که چقدر این سفرهای بین کشوری برام عادی شده. انگار نه انگار که برا دیدن دوستم دارم می رم تو یه کشور دیگه. دیگه زیاد حواسم به منظره ها یا خونه هایی که به سرعت دور می شد نبود. دیگه آبی براق آسمون چشمم رو نمی گرفت. بیشتر سفر کله ام تو کتابم بود و حتی نگران نبودم که ایستگاه رو از دست می دم. باید یه راهی پیدا کنم برای دیدن همه چیزهایی که عادی شدن و دیگه نمی بینمشون!

پ. ن. عنوان از کتاب خانم زویا پیرزاد