Twixt

 

Director: Francis Ford Coppola                         

Starring: Val Kilmer,

Ben Chaplin, 

Elle Fanning

1h29, USA, 2011

انتظارش رو نداشتم. کوپولا بار اول نیست که فیلم خون آشامی می سازه و تصادفا دراکولای برام استوکر خیلی هم فیلم خوبیه. Twixt اما ملغمه است. نامتعادله. عین اسمش وسط دو تا ایده آویزونه. نه انقدر خوش ساخته که آدم مشکلات داستانی اش رو فراموش کنه و نه انقدر داستان درسته که آدم به ساختش اهمیت نده. اصلا باید یه قانونی بگذارن علیه کارگردان های پا به سن گذاشته ای که اعتبار خودشون رو با فیلم های سبک از بین می برن. شاید من برا همین بعد از سنتوری هیچ فیلمی از مهرجویی ندیدم. شاید نمی خواستم افول کسی رو که هامون و بانو و پری رو ساخته بود رو ببینم. 

خون آشام ها به عشق و مرگ پیوند خوردن. اصلا ایده خون آشامیدن از ایده های جنسی قرون وسطایی میاد. انقدر مشخصه که دیگه اصلا نمیشه بهش گفت استعاره. دقت کردین دختره هم از مینا گرفته تا بلا همیشه یه دختر نوجوون باکره سفیدپوشه؟ و پسره هر چقدر هم جوون به نظر بیاد بالای صد سال داره و لباساش همیشه سیاه و قرمزه. یعنی وصل کردن این نقطه ها به هم اصلا نبوغ نمی خواد! فکر کنم تنها باری که خون آشام های زن جدی گرفته شدن تو بافی بود. اما به هر حال ایده اصلی مردونه است و برای اینکه فکر آدم فرویدی کار کنه اصلا نیازی نیست پای ادگار الن پو رو بکشیم وسط و عموزاده/ زن نوجوانش رو. آدم کلا با دیدن دختر نوجوان سفید پوش درگذشته و یه فضای تاریک یاد ادگار الن پو می افته. اصلا نیازی نیست که پو خودش همه اینا رو و زندگی اش رو توضیح بده. کلی از ایده ها از داستان های پو هست البته. تازه اینکه یکی بچه ها رو بکشه که روحشون رو شیطان/ خون آشام ها نگیرن هم کلا چیز جذابی نیست. 

روند نگارش هم همین طور. یعنی جز اینکه آدم بگه وااو! نویسنده فیلمنامه همه کارای پو رو خونده چیز دیگه ای توش نیست. الان فیلم برام مثل وال کیلمر هست. یه مرد پا به سن گذاشته نیمچه مبتذل که فرسنگ ها با روزای اوجش تو مثلا بتمن برای همیشه فاصله داره. اصولا وقتی آدم فقط بخواد یه پایان ضد گلوله بنویسه، اول و وسط کار چندان تعریفی از کار در نخواهد اومد. هرچند پیان هم چنگی به دل نمی زنه.

نماها و حرکات دوربین قشنگن. اما با عرض معذرت این بار هیچ تیکه ای رو انقدر دوست ندارم که اسم ببرم.

پ. ن. ۱ بن چاپلین واقعا شبیه پو هست!

پ. ن. ۲ من بارها اعلام کردم که اصولا خون آشام دوستم. اما رسما لجم می گیره وقتی تو بعضی از این فیلما تماشاچی رو احمق فرض می کنن. 

پ. ن. ۳ کاش واقعا یکی از زندگی پو و نوشته هاش فیلم می ساخت. فیلم وهم انگیز مالیخولیایی محشری می شد.