:|

ماجرا از اونجا شروع شد که آقای (حالا فکر کنین) اسمیت بهمون ای میل زد که اگه بخوایم می تونه برا ما ایرانی ها تو یه هتل اتاق بگیره که پیش هم باشیم، فقط زود بهش خبر بدیم که جا کمه. طفلک دو هفته بعد با تعجب پرسید چرا هیچکس بالاش تماس نگرفته؟ بعد ای میل زد که حاضرین تو یه وب کست شرکت کنین. این به دلایل بسیار منطقی رد شد. بعد دیروز ای میل زده که بعضی از سخنران ها تو این هاگیر واگیر اعلام کردن نمیان و دانشگاه روشون حساب کرده بوده و حالا چه کنیم. این یکی ای میلش تلخه. یه جورایی دلگیره. شوخی نیست. دانشگاه آمریکایی فلان داره این کنفرانس رو برگزار می کنه، از ۳-۴ ماه پیش تاریخ و برنامه ها تعیین شده بوده، بعد کمتر از سه هفته مونده به کنفرانس بعضی ها گفتن تو میزگرد شرکت نمی کنن و در صورتی میان که بهشون زمان انفرادی مجزا تعلق بگیره. یادمه ابراهیم نبوی تو یه مطلبی درباره تیم ملی و بازی فردی و گروهی نوشته بود ما ایرانی ها تجزیه مون معرکه است، اما مرده شور ترکیبمون رو ببره!!