ملیت مشکوک من!

نیم ساعت پیش داشتم توصیه نامه یکی از شاگردای سابقم رو کامل می کردم که یه پسره اومده به شدددددت حق به جانب ایتالیایی با من حرف می زنه. بعد که قیافه شبیه علامت سوال منو دیده (باز به ایتالیایی!! یعنی خوبه پسره خوشگل بود وگرنه از هوش که بهره ای نبرده بود!!! (نمی دونم!! شبیه جاش هارنت بود!) می پرسه مگه ایتالیایی نیستی؟ (این اولین بار که منو مفتخر می کنن به ایتالیایی بودن! تا حالا روس، آلمانی، آمریکایی، فرانسوی و انگلیسی رو ازم پرسیده بودن (راستی یه دختر چینیه تو سوریه قسم می خورد من شبیه تایلندی هام!!! یعنی فکر کن!!). یه ساعت توضیح دادم نه!! بعد یادم افتاد نیم ساعت پیش هم دو تا دختر ایرانی سر میز من، جلو چشم خودم داشتن بحث می کردن من روسم یا نه؟ (امروز از اون روزاست!) (هیچی بامزه تر از ایرانی هایی نیست که مطمئنن هیچکی نمی فهمه چی می گن! و هرچی می خوان می گن!) هیچوقت فکر نمی کردم قیافه ام انقد بین المللیه!!!!

پ. ن. ۱ خب آقای جاش هارنت رضایت داد، رفت. با پررویی نامه منو خوند و پرسید که آیا دارم برا دوست پسرم نامه می نویسم؟ منم گفتم آره یه توصیه نامه می خواست برا کالج!!!

پ. ن. ۲ الان یه لیوناردو دی کاپریو اومده سر میز من! خدایا توبه!!!

پ. ن. ۳ بشینم منتظر جانی دپ، نیل پتریک هریس و جود لا یا برم؟