Jeux d'enfants

Par Yann Samuell

Avec Guillaume Canet, Marion Cotillard    

1h33, France and Belgique, 2003. 

cap ou pas cap?

این فیلم رسما تعریف کمدی رمانتیک رو برا من یه کم جا به جا کرد. هم کمدیه و هم رمانتیک، اما نمیشه بهش گفت کمدی رمانتیک! به هرحال اهریمن جان موفق شد منو وادار کنه که بین یه فیلم انگلیسی و یه فرانسه، فرانسهه رو انتخاب کنم. اونم با یک تکنیک ساده: از اولین فیلم های ماریون کوتیار (تلفط فرانسه اش هست کوتیق اما تو مجله های فارسی همیشه این طوری اسمشو می نویسن!) است! هرچی فیلم جلوتر بره، همش یه سوال تو ذهن آدم تکرار می شه: تا این حد؟ واقعا؟

صحنه هایی که دوست داشتم:

بچه ها زیر میز تو عروسی خواهر سوفی

کل کل های دبیرستانشون            

محشره (یک چنین چیزایی:

 قسمت مربوط به پسره رو دیگه خودتون برین ببینین!)

رستوران (این سکانس انقدر سادیستیه که من الان دارم خودمو judge می کنم که دوسش دارم!)

ترکیب محشر فانتزی و واقعیت مخصوصا تو صحنه زنده شدن ژولین!! اگر این اهریمن بغل دست من به شدت رومنتیک آلود ناک تلویزیونو نگاه نمی کرد، من از خنده ولو شده بودم.

 

جمله هایی که دوست داشتم:

"Pour gagner à ce jeu, il faut une jolie boîte, une jolie copine... Le reste, on s'en fout."

"C’est comme ça qu’on a gagné la partie. Ensemble. Heureux. Et là, au fond du béton, on a enfin partagé notre rêve d’enfant : le rêve d’un amour sans fin..."

با وجود اینکه من بازی گیلوم کنه (لابد این رو هم می نویست کنت!) رو هم دوست داشتم، اما دلیل داره که ماریون کوتیار جهانی شد و شوهرش نشد!!! همون سکانس رستوران رو ببینید یا نگاهی که رو ریل قطار به پسره می اندازه!!

اطلاعات خاله زنکی کسب رده از اهریمن: ماریون کوتیه و گیلوم کنه سر همین فیلم آشنا شدن و ازدواج کردن!

اطلاعات خاله زنکی از خودم برای بالا رفتن اطلاعات خاله زنکی شما: همین ۲-۳ ماه پیش پسرشون هم به دنیا اومد!

پ. ن. مشاهداتی: همه نوشته بالا نشون میده که من برای گیلوم کنه هیچ تره ای خرد نکرده ام. بدین وسیله تصحیح می شود: ۱) از لویی گرل که اهریمن ۱ بهش می گه the sexiest French actor ever!! (به همین غلظت می گه دقیقا) خوش قیافه تره! بازی شم انصافا ایراد نداره! اما خب به پای زنش نمی رسه! پوزش آقای گیلوم کنه!!!