حالا
که این اسم جا افتاده و من رو با همین اسم
خطاب می کنین، فکر کنم بهتره بنویسم چرا:
اگر
پریای شاملو رو خونده باشین (می
دونم جمله مسخره ایه! کیه
که نخونده باشه؟) می دونین
که این عبارت از این شعر میاد:
.
.
.
پریای
خط خطی، عریون و لخت و پاپتی
شبای چله
كوچیك كه زیر كرسی، چیك و چیك
تخمه
میشكستیم و بارون می اومد صداش تو نودون می اومد
بی بی جون
قصه می گف حرفای سر بسه می گف
قصه سبز
پری زرد پری
قصه سنگ
صبور، بز روی بون
قصه دختر
شاه پریون،
شما ین
اون پریا!
اومدین
دنیای ما
حالا هی
حرص می خورین، جوش می خورین، غصه خاموش می خورین
كه
دنیامون خال خالیه، غصه و رنج خالیه؟
.
.
وقتی
تصمیمم برای این وبلاگ جدی شد، اسم های
انتخابی زیاد بودن. مطمئن
بودم که اسم کامل یه فیلم، یه داستان یا
یه قطعی موسیقی رو نمی خوام.به
یک عالمه از چیزهایی که دوست داشتم فکر
کردم و آخرش رسیدم به Vanilla که
انتخاب بامزه ای بود چون ۱) کلی
دلیل پشتش بود و ۲) من از
وانیل خوشم نمیاد!!! (می
دونم در حد همون puzzles بارنیه!!)فکر
کردم خب کار رو شروع می کنم و اگر دوست
نداشتم عوضش می کنم بعدا. ولی
وقتی نشستم پشت کامپیوتر دیدم، اولین
کاری که باید بکنم ثبت وبلاگ با اسمشه.
۲ دقیقه طول کشید و رسیدم به
پریای خط خطی که اصلا قبلا بهش فکر نکرده
بودم ولی الان اصلا به چیز دیگه ای نمی
تونم فکر کنم هرچند Vanilla به
همون دلایلی که شما نمی دونین گاهی چشمک
زن میشه. به هر حال پریای
خط خطی چون:
۱)
پریا یکی از نوستالژیک ترین
شعرهای زندگی منه! قبل از
اینکه معنی شو بفهمم حفظش شدم و هنوز فقط
با صدای شاملو به یاد میارمش. کلی
کلی کلی ازش خاطره دارم که ۸۳٪ هم خاطره
های کودکانه است. این یعنی
awesome squared!
۲)
یادم میاد شاملو گفته بود،
این عبارت رو پسرش پیشنهاد داده و اون هم
به همین خاطر عوضش نکرده ولی خیلی هم دوستش
نداره. برا من اما پریای
خط خطی یکی از قشنگ ترین عبارت های این
شعره. پریا شعریه که می
تونه با کودک و بزرگسال ارتباط برقرار
کنه و پریای خط خطی برا من چکیده این
معناست. پریایی به خطوط
ساده نقاشی های کودکانه، ساده، پرمعنا،
رازآلود. پریایی که کامل
نشدن، رنگ نشدن، معنا نشدن و به همین دلیل
هزار راه پیش پاشون هست.
۳)
با وجود اینکه پریای خط خطی
تو شعر جمعه، همون طور هم شما خطابم می
کنین امکان استفاده به شکل اسم رو هم داره.
به علاوه پریا واقعا یکی از
هزارن اسمیه که منو باهاش صدا می کردن!
(اصولا آدما از اسم گذاشتن برا
من لذت می برن و من تقریبا به اندازه آدمایی
که می شناسم اسم و لقب دارم) و
دوباره بعد از تقریبا ۱۸ سال پریا خطاب
شدن واقعا لذت بخشه.
۴)
این وبلاگ برای دوستای من
نوشته می شه. جای دیگه ای
بهش لینک داده نشده و فقط دوستای من آدرسش
رو دارن. همون طور که دیدین
گاهی وسط پست ها یکی مخاطب قرار می گیره،
برای کسی پست خاص نوشته می شه یا حتی در
بعضی پست ها اصطلاح های خاصی هست که بین
من و دوستام مشترکه.این
وبلاگ یه جور همدلی و ارتباط بین ماست؛
ما پری های خط خطی!
No comments:
Post a Comment