چرا هیچوقت مساله را حل نمی کنیم؟

 

احمقانه است. حذف کردن احمقانه است. بزدلانه است. اعتراف به ناتوانی است. ترس از رو به رو شدن است. ما هیچ فرقی با بقیه دنیا نداریم. ایدز همه جا هست. اتفاقا آمارهای درست پزشکی قانونی نشان می دهد که در کشور ما بیشتر هم هست. با حذف روز ایدز، ایدز را پاک نکرده ایم، به هزاران بیمار نشان می دهیم که برایشان هیچ ارزشی قائل نیستیم. حتی بیماری شان را هم به رسمیت نمی شناسیم. دلیلش احمقانه تر است. روز ایدز اسلامی نیست! مگر همه چیز باید اسلامی باشد؟ ارزش انسان کجاست؟ اصلا مگر بیماری را با اسلام می سنجند؟ ذهنی که چنین می کند بیمار است. هر انسانی حق زندگی دارد. هر انسانی اشتباه می کند. برای همه اتفاق های پیش بینی نشده می افتد. چه کسی ضمانت می کند که توی قانون گذار فردا به دلیلی مبتلا به همین بیماری نشوی. این برخورد را با خود می پذیری؟ بر جایگاه خدا تکیه داده ایم و آدم ها را چنان قضاوت می کنیم که او نمی کند. سالهاست که می گوییم معتاد نداریم. همجنس باز نداریم. بیکاری نداریم. خیانت نداریم. فحشا نداریم و هم خودمان و هم دیگران می دانند دروغ می گوییم. پذیرفتن مشکل اولین گام است به سوی یافتن راه حل. با حذف یک نام، خود را می فریبیم. مشکل پابرجاست.

پ. ن. ۱ یادم میاد که جایی خوندم یا از کسی شنیدم که وقتی جذامخونه تبریز راه افتاد، هیچ ایرانی حاضر نشد اونجا کار کنه. وقتی دولت پرستارهای جوون خارجی رو استخدام کرد هم همه با تعجب می گفتن این دخترای ترگل و ورگل خارجی چطور چندششون نمی شه؟ چطور نمی ترسن؟ (حالا جذام هم مثل ایدز واگیر نداره!) جذامخونه تبریز همون جاییه که فروغ توش خانه سیاه است رو ساخت. دلم می خواد بدونم چند نفر از اینایی که سنگ فروغ رو به سینه می زنن و پنجشنبه ها می رن ظهیرالدوله و همین جور تو حرف زدن و نوشتن، فروغ بلغور می کنن و اصلا خانه سیاه است رو پلان به پلان حفظن، یه بار به انسانیت فروغ فکر کردن؟ که رفت چند ماه با جذامی ها نشست و برخاست کرد، به زخم هاشون دست زد، باهاشون زندگی کرد تا خانه سیاه است رو ساخت؟ که بچه ای که به فرزندی پذیرفت، بچه یکی از همون جذامی ها بود؟ حذف رو نمی فهمم. آدمی که بیماره نیاز به کمک داره. نیاز به حمایت روانی داره. نیاز داره که حس کنه با وجود بیماری اش هنوز پذیرفته می شه، هنوز حق نفس کشیدن داره. آدمی که ایدز داره با کسی که دستش شکسته چه فرقی می کنه؟ چون ممکنه ایدز رو به خاطر «رفتار های پرخطر»!!!! (چقدر این عبارت مضحکه!) گرفته باشه باید طردش کرد؟ این با برخورد قرون وسطایی که دیوونه ها و فلج ها و جذامی ها رو از جامعه بیرون می کرد، چه فرقی می کنه؟ مدت هاست که دین اون قوانینی که به زور تو مدرسه تو کله مون چپوندن نیست!‌ قوانین یک سری قوانین روی کاغذ اند. اسلامی با انسانی نباید فرق بکنه. دین باید به انسان ها عزت نفس بده نه اینکه لهشون کنه. خوشحالم که خدام بزرگتر و مهربون تر از اونیه که یادمون دادن. تو ذهن من، خدا منتظر یه دلیله که ببخشه نه که انتقام بگیره. به نظر من آدمایی که از هر فرصتی استفاده می کنن که بگن خدا فقط مال اوناست و خدای خشمگین کینه توزی هم هست، با مسایل بنیادی دین مشکل دارن. بیماری شون از ایدز وحشتناک تره. خدا شفاشون بده.

پ. ن. ۲ آشفتگی مطلب رو ببخشید. حرصی ام. خیلی حرصی ام.