Romeo & Juliette ; de la hein à l’amour

Gérard Louvin
Gérald Presgurvic  
Les acteurs :
Cécilia Care :  Juliette         

Damien Sargue : Roméo
Gregori Baquet: Benvolio  

Philippe D’Aville : Mercutio
Réjane Perry : La nurse                       

Tom Ross : Tybalt
Sébastien Chato : Conte Capulet        

Isabelle Ferron : Lady Capulet

Eléonore Beaulieu : Lady Montaigu    

Jean-Claude Hadida : Frère Laurent

برای نیکولی

اگر از دوستان من هستین حتما این تاتر رو می شناسین! خودم بهتون دادم احتمالا!!! چند روز پیش تو مدیاتک دیدمش و یاد نیکولی افتادم و خاطرات مشترکمون از این تاتر.  وقتی دیدم که دی وی دی توضیحات هم داره، گرفتمش. 

این هم توضیحات:
تست اول بازیگران رو دی وی دی هست و من واقعا موندم اینا چی رو تمرین کردن. هر کدوم باید آواز مربوط به خودش رو کامل می خونده و همه به خوبی اجرای صحنه ای شونن!!! حالا بازیگرای ما یا صداشون نمی رسه یا جیغ سفید (خب سفید همه رنگا رو داره دیگه! از منشور ردش کنین خب!) می زنن!

2 تا آواز هست که رو صحنه اجرا شده ولی تو نسخه ای که ما دیدیم نیست!
Pourquoi ?
  ژولیت و
La follie
مرکوچیو. این دومی خیلی مرکوچیو رو توضیح می ده و حیف که حذف شده! آواز ژولیت درباره رابطه اش با پدرش هست!
 

برداشت های دوربین های فرعی اضافه شده که دیگه رو شخصیت ها متمرکز نیست و میشه رقص های پس زمینه رو واضح تر دید. 

  پنج تا از آوازها به صورت کلیپ تو دی وی دی هست که 2-3 تاش واقعا معرکه است. کلیپ ها در حالیکه همون تم رو دنبال می کنه، امروزی تره. مثلا تو کلیپ   

aimer 

همه بازیگرا هستن. با لباس های و مدل موهای خودشون. همه توریست اند و تو ایتالیا دارن قلعه ای رو که رومئو و ژولیت توش اتفاق می افته رو (نپرسین! من خودم تو دانشکده بارها سر اینکه چرا تراژدی های شکسپیر معمولا تو انگلیس اتفاق نمی افته بحث کردم! مفصله خیلی!) بازدید می کنن و رومئو و ژولیت اونجا همدیگه رو می بینن.
 کلیپ

les rois du monde

  (ترانه مورد علاقه من در این نمایش!!) هم بامزه است. مدل شوهای ام تی وی (قدیمی هاش البته!) فیلمبرداری شده. رومئو، مرکوچیو و بنوولیو با همون لباس های سیاه رو به دوربین جلو می آن و ترانه شونو می خونن. اگر یادتون باشه مضمون ترانه از زندگی لذت بردنه و مثل خود تاتره دخترا می آن، باهاشون می رقصن و می رن. بامزه اش اینه که مرگ هم داره نگاشون میکنه همین طوری! ژولیت تو این کلیپ رد می شه، نگاهش به رومئو می افته، وای می ایسته و از پشت نگاش می کنه. رومئو ه یه آن متوقف می شه و نگاهش می کنه. بعد آخرای کلیپ رومئو اون قلب معروف که دیگه شده علامت بازرگانی این تاتر  رو براش می اندازه. اینا هر جا رفتن یکی از این قلبا بهشون دادن. فکر کنم الان هر کدوم یه سبد از این قلبا داشته باشن.
کلیپ  

on dit dans la rue  (

سومین ترانه ای که من دوسش دارم!) هم تو کافه و بار اتفاق می افته و بنولیو و مرکوچیو جداگانه اخبار رو به همه شهر می رسونن!! اگر این کلیپ رو دیدین، یه نگاه به شلوار رومئو بندازین! اگه ژولیت با اون شلوار می دیدش احتمالا خودش می رفت زن پاریس می شد و هیچ مرگ تراژیکی صورت نمی گرفت!!! 

 اما جایزه بهترین کلیپ این مجموعه.... کلیپ ترانه  

Vérone 

اساسا معرکه است. اگر یادتون باشه مرگ تو خود نمایش یه زن

سفیدپوش بود که تو اکثر صحنه ها دور و بر آدم ها (البته معمولا دور و بر رومئو!!(دید خاله زنکانه منو ببخشید! ولی برید ببینین واقعا دور و بر رومئو!)) می پلکید. اینجا یه پیرمرد موسفیده که داره با فرمانروای ورونا به سبک مهر هفتم برگمان شطرنج بازی می کنه. با اولین مهره ای که از صفحه خارج می شه، کات می شه به بازیگرا که روی صفحه شطرنج اند. با هر مهره ای که مرگ یا شاهزادهه حرکت می دن یه اتفاق جدید رو صحنه می افته! رومئو و ژولیت همدیگه رو می بینن! تیبالت مرکوچیو رو می کشه! رومئو تیبالت رو می کشه و...! محشره!!! همه تم تقدیری نمایش رو داره و هم همه داستان رو تو کمتر از 3 دقیقه تعریف می کنه!

همه بازیگرا کلی با هم رفتن سفر و مصاحبه و افتتاحییه و حتی با هم سوار   رولرکستر (هرکس برا این یه معادل فارسی بسازه یه جایزه خودش بره برا خودش بخره! ) شدن اما یه کار بامزه ای که کردن اینه که بازیگرای رومئو و ژولیت رو تنهایی فرستادن انگلیس، خونه شکسپیر و ایتالیا. جالب اینکه لباساشون و حال و هواشون هم یه جورایی رومئو ژولیتی هست یا حداقل صحنه هایی که اومده رو دی وی دی خیلی رومئو ژولیتیه. انگلیسیام یه جوری باهاشون برخورد می کنن و عکس می گیرن که انگار واقعا رومئو و ژولیت برگشتن انگلیس! صحنه ای که رومئو تو استرسفورد به عکس تمام قد شکسپیر تعظیم می کنه، خیلی بامزه است. بیچاره ها هر جا هم که می رن یه دور این دوئت
 Aimer   
  رو می خونن. اما سر یه میز شام که بدون موسیقی می خوننش تازه آدم متوجه می شه که چقدر هماهنگن و انصافا هیچ جا خارج نمی زنن. 
چیزهای همینجوری بامزه: کنت کاپولت میگه این ترانه 

Avoir Une Fille

  رسما بیچاره اش کرده، هر شب به دختراش و اعمال جوونیای خودش فکر کرده سر این آواز!
پاریس وقتی خودشو معرفی می کنه می گه هر کاری بکنین ژولیت آخرش مال منه!
بنولیو میگه خوشحال شده که بن ولیو رو گرفته چون بقیه پسرای نمایش کشته می شن! راستم میگه! راستی بنولیوشون اساسا برونت هست. تو کلیپ ها هم با موهای خودشه!
تو ترانه

Il aura ta main 

همه بازیگرا همخونی دارن. به همین خاطر رومئو هم یکی از کسانیه که با اون لحن تهدید آمیز به ژولیت می گن فردا تو زن پاریسی! جالب اینکه یه بار هم کارگردان کات می ده و به رومئو می گه صداش به اندازه کافی محکم نیست و چرا داد نمی زنه! از اون طرف، برای همخوانی های رومئو و ژولیت به صدای پاریس نیاز داشتن و چون جنس صداش شبیه رومئو هست، معمولا کنار هم می ایستن!
 

خلاصه که نیکولی خیلی یادت کردم

!