'Good bye, Tod.'
'Wait. Don't do anything.'
'Who cares? It's all shit anyway.'
'Irene,' he said.
'Yes, I am. Tod, I'm just this terrible old lady now.
How'd it happen?'
'No you're not.'
'No I'm not. I'm going to kill myself.'
'No you're not.'
'I'm going to call New York Times.'
'Irene,' he said, with a new heat in his voice. And a
new heat all over his body.
'I know you changes your name. How about that? I know
you ran.'
'You know nothing.'
'I'm going to tell on you.'
'Oh yes?'
'You say it in the night. In your sleep.'
'Irene.”
'I know your secret.'
'What is it?'
'I want you to know something.'
'Irene, you're drunk.'
'Piece of shit.'
خووندین؟ چه برداشتی
کردین؟ اِ؟ چقدر جالب!!!
حالا از پایین به
بالا بخونین!!!
.
.
.
.
.
پدر من چرا تقلب می
کنی؟ برو بخوون دیگه!!!
.
.
.
.
.
حالا نظرتون چیه؟ این
یه بخش از کتاب معرکه مارتین ایمیس، پیکان
زمان (همون
فلش خودمون!)،هست
که همه رمان برعکس روایت می شه.
یه تجربه بی نظیر
خوانشی، یه روایتگری به شدت خلاقانه و
البته یه موضوع به شدت متناست که بحث های
فلسفی می کشونه وسط در کلاس جهانی!!
حتما به سبد خوانش
تون اضافه اش کنین!
No comments:
Post a Comment