Dark Shadows

Director: 
Tim Burton,               

Starring:
Johnny Depp,

Michele Pfeiffer,

Eva Green

113min. , USA, 2012

محشر نیست که آدم می تونه هر دو سه سال یه بار یه فیلم تیم برتن ببینه؟ هرچند این یه ذره درجه برتونی اش کم تر از بقیه است، مثلا PG نیست! و سیاهی اش کمتره. حالا یا برتن هم مثل بقیه پیر شده و رقیق القلب شده یا مساله دیگه ای هست! Anyway! این نوشته ممکنه (صد در صد یعنی!) یه بخش هایی از فیلم رو لو بده! بنابراین اگه فکر می کنین بعدا می خواین فیلم رو ببینین و نمی خواین بدونین چی می شه، سوت بزنید و برین یه وبلاگ دیگه رو بخونین امروز!

۱. جانی دپ حرف نداره! اما همچنان تو خون آشام ها اسپایک یه چیز دیگه است! با معذرت از دوستانی که با چشم اشکبار وقتی گفتم منتظرم ببینم بارناباس بهتر از اسپایک هست یا نه؟ با لحن پدر شوهر سیندرلا سر من داد زدن که تو یه خائنی! اعتراف! هیچکی اسپایک نمیشه! حتی جانی دپ! ولی....من عاشق این نقش های غریبی ام که دپ انتخاب می کنه و همیشه می دونه مرز بین شوخی و واقعیت رو کجا نگهداره و اصولا محشر از آب درمیاد! تصور کنین جک اسپرو رو اگه کسی بازی می کرد که نمی فهمید قراره به خودش بخنده، چه بلایی سر دزدان دریایی کاراییب می اومد. اینجا هم یه خون آشام نفرین شده ای که به شدت در برابر زن ها ضعف داره و اصلا قرار نیست قهرمان باشه رو به جز دپ کس دیگه ای نمی تونست بازی کنه! یه راه رفتن جدید برای بارناباس تعریف کرده، یه صدای تازه و یه عالمه میمیک های محشر!

۲. فیلم پر از شوخی های برتنی هست. یعنی تو گفتگوها و کمدی موقعیت هیچی کم نداره! انگلیسی قرن هفدهمی جانی دپ و امروزی بقیه هم محشره! حالا موضوع هچلهفت با انگلیسی فاخر که دیگه هیچی! (خداییش این قضیه hips و رابطه اش با باروری در عین اینکه رو نرو من بود، کلی هم خنده دار بود!) و الیس کوپر مثلا که بارناباس فکر می کنه زنه!

۳. فیلم اقتباسی هست از یه شوی تلویزیونی که بچگی های برتن و دپ و فایفر پخش می شده و جالب اینکه هر سه تا طرفدارش بودن! یعنی یه جورایی ادای دین! من فایفر رو دوست دارم ولی یه جاهایی خیلی حماسی می شه،‌ وقتی ساده ساده حرف می زنه، محشره!

۴. ورولف بودن دختره رو به هیچ وجه دوست نداشتم. اولا ورولف ها اصولا مذکراند، دوم خیلی یهو!!! ایشون در مواقع لزوم ورولف می شن، سوم منتقدها سر هیوگو هم خودشون رو کشتن برای کلویی مونتز! ولی من اونجام دوسش نداشتم. بازی می کنه و به شدت آگاهه که داره بازی می کنه! نچ! دوستش ندارم!

۵. چرا برتن انقدر دوست داره دپ رو سفید کنه؟ جانی دپ به هر حال دورگه است و کلی از زیبایی اش هم مثل همه دو رگه ها!! از همین مخلوط بودنش هست! دقت کردین از ادوارد دست قیچی تا کارخونه شکلات سازی تا Mad Hater تا اد وود تا بارناباس، برتن همیشه جانی دپ رو سفید می کنه؟ بعد برا من سواله که چطوری سفیدش می کنن که اون همه خالکوبی تو فیلم پیدا نیست؟ اون صحنه بین دکتر هافمن و بارناباس هم وقتی آدم می دونه که بونهام کارتر زن تیم برتن هست، disturbing می باشد! خیلی!

۶. دون ژوان دی مارکو رو یادتون میاد که دخترا می اومدن جلو پای بچگی های دن ژوان گل می ذاشتن، می بوسیدنش،‌بعد نفر بعد؟ یعنی تو فیلم یه دونه موجود مونث نیست که به بارناباس چشم نداشته باشه یا حداقل نگه این چقد خوشگله!!! در همون راستا، سن همبازی های دپ داره روز به روز میاد پایین تر! درسته که ایشون دورین گری هستن و تو پنجاه سالگی، بیست و پنج ساله نشون می دن ولی it' s icky!

الان اینا دیگه از دخترش هم کوچیک ترن! (یادتونه تو دزدان دریایی کاراییب ۱، دپ تو commentary می گفت اون صحنه دور آتیش سختش بوده چون نایتلی همسن دخترش هست و باید سعی می کرده پدرانه نباشه و کمی هم وسوسه شده باشه؟ (الان یادم افتاد که نایتلی تو یه commentary دیگه تو همون دی. وی. دی. می گفت تو اون بخش داشته فکر می کرده God! He's hot!)) نه اینکه بازی اش بد باشه ها! فقط خب it's creepy دیگه!

۷. روح ژوزت رو دوست داشتم!!!! مخصوصا اونجا که از دهنش انواع موجودات دریایی میاد بیرون! ببینین! یکی از بهترین حالت های نشون دادن اینه که کسی تو دریا غرق شده باشه!

۸. و من عاشق جادوگر بدجنس شدم (که تصادفا اسمش فرشته هست)! بلاهایی که سر بارناباس میاره به خاطر خیانتش (که فیلم روش مکث نمی کنه!) عالیه! اصلا اینکه یه جادوگری فقط به خاطر اینکه طرف دوستش نداره، اینجوری بزنه لهش کنه محشره! کلی دوست داشتم که بازی دپ هیچ جا وسوسه شدن بارناباس رو پنهان نمی کنه و ازش قدیس عاشق فیلم های رمانتیک نمی سازه! شاید برای همین پایان فیلم به من نچسبید. بارناباس باید به اندازه آنژلیک زجر می کشید! و.... البته کلیشه زن بی دفاع نازنین سفیدپوش و زن جادوگر قرمزپوش که مردی که دوست داره رو رها نمی کنه! 

هرچند مرگش رو به شدت دوست داشتم. تو فیلم های برتن خیلی پیش میاد که همه چیز literal باشه و این صحنه این شکلی هست. زنی که داره ترک می خوره و از هم می پاشه، برخلاف ظاهری که تا حالا ازش دیدیم به شدت شکننده است و در جواب بارناباس که اصلا نمی تونی عاشق بشی راحت قلبش رو از سینه اش درمیاره و تقدیم می کنه و البته آقا! پس می زنن! این صحنه محشره و الان با همه کلیشه هایی که فیلم داشت، الان تیم برتن رو کلی به خاطر این صحنه دوست دارم! و ایوا گرین! من دوستش داشتم تو نقش این جادوگره!

۹. پایان فیلم رو همون طور که گفتم دوست ندارم. اما انصافا خون اشام شدن از اون بلوند ساده پاک اول فیلم بهتر نیست؟

۱۰. این چقدر گلیور مک گرت شبیه بندیکت کامبربچ هست!!! یعنی اگه یه روز بخوان بچگی هلمز رو بسازن باید برن سراغ این پسره!

۱۱. ایده سانتریفیوژ هم محشر بود! واقعا ها! خب اگه خونشون رو عوض کنی، منطقا باید دوباره آدم بشن خون آشام ها! بیچاره اسپایک که با اون مرارت روحش رو پس گرفت!!

۱۲. اهمیت خانواده!! دیگه خیلی شعاری می شه آخرش! 

۱۳. و دوباره عشق تیم برتن، کریستوفر لی در نقش یه کاپیتان کشتی! 

 

 

۱۴. همچنان زنده باد تیم برتن! دیدن فیلم به شدت توصیه می شود! شاید به اندازه بقیه فیلم های برتن-دپ دوستش نداشته باشم ولی بازم کلی بامزه است!