آخر شاهنامه که خوش نیست....

مدت ها برام سوال بود که چرا می گیم شاهنامه آخرش خوشه!!! نه تنها آخرش که بیشتر پایان های شاهنامه غمگینه! گردآفرید سهراب رو فریب می ده و سهراب به دست پدرش کشته می شه!سیاوش بعد از همه اون آزمایش ها در نهایت دور از ایران کشته می شه. اسفندیار به قتل می رسه و رستم، رستمی که از هفت خوان دیو سفید جان سالم به در برده، در چاه نابرادری اش شغاد سقوط می کنه، رخش جلوی چشم هاش جون می ده و رستم از زهر سلاح آلوده ای که شغاد از قبل در چاه قرار داده کشته می شه، اعراب ایران رو می گیرند  و ساسانی ها سقوط می کنند. کدوم پایان خوش؟ برا خودم توجیه کرده بودم که معمولا این اصطلاح کنایی به کار می ره و شاید منظوره گوینده عکس اون چیزی هست که می گه! دیروز یه ای میل گرفتم درباره کلمات و اصطلاحاتی که از عربی وارد پارسی شده و این هم جزش بود. نمی دونم تا چه حد درست بود و چقدر عرب ستیزی معمول توش نقش داشت. اما برای اولین بار فکر کردم ولی واقعا از نگاه عرب، آخر شاهنامه خوشه!