Faces

                 

Director: John Cassavetes

Starring:

John Marley

Gena Rowlands

2h09, USA, 1968

فیلم رو دوست دارم هرچند به شدت آشفته می کنه آدم رو. هنوز جایی نیستم که ادعا کنم می تونم حسش کنم. شاید باید مثلا ده سال دیگه دوباره ببینمش. بدتر اینکه دقیقا همون چیزیه که همه ما ازش می ترسیم. آیا واقعا در میانسالی انقدر دلزده و درگیر ملال خواهیم بود؟ عشق ها واقعا به پایان می رسند؟ آدم ها چه با هم و چه تنها، به شکل ترحم انگیزی تنها خواهند بود؟ فیلم از این جهت بی رحمه و تصاویر حیرت انگیزند. 

فیلم همون طور که از عنوانش معلومه تو صورت آدم ها می گذره، نه تو گفتگوها! احساسات و مفاهیمی که تو صورت ها هست غافلگیر می کنه آدم رو. فیلم های کستویتس تو کلوزآپ اتفاق می افتن معمولا، اما تو این یکی کلوزآپ خودش یکی از شخصیت های فیلمه اصلا. به هر حال، از اون فیلم هاییه که اگر شاخک های بصری تون از شاخک های گفتاری تون حساس تره به شدت درگیرش می شید. 

 

انقدر صحنه هایی که از نظر بصری عالی بودن زیادن که نمی تونم انتخاب کنم.

فیلم برای نقش های مکمل، کارگردانی و فیلمنامه کاندید اسکار بوده و تو فستیوال ونیز، جایزه بهترین فیلم و تو فستیوال ملی منتقدان، جایزه بهترین فیلمنامه رو گرفته.