تاکسی

کارگردان

جعفر پناهی

با حضور 

جعفر پناهی

نسرین ستوده

.

.

.

۸۲ دقیقه   

۲۰۱۵

اینجا دارن برای فیلم خودکشون می کنند. من هم از فیلم بدم نیومده. اما مسلما برای خارجی ها جذاب تر از ایرانی هاست. از سوی دیگر، به نظرم خارجی ها فکر کردن که فیلم مستنده.

 در صورتی که حداقل بازی تصنعی نابازیگرها نشون می ده که مجبور بودن جمله هایی رو بگن که مال خودشون نیست.  


از یه سوی اون وری، موضوع 
فیلم برای ما انقدر آشنا هست که چیز تازه ای ازش نگیریم. اما در هر حال این یک تلاش ستودنی هست برای فراتر رفتن از محرومیت ها و همین جای تقدیر داره.

دوست داشتنی ها

حضور نسرین ستوده. خودش. حرف هاش و صورت مهربونش. اسم خانوم دسته گله واقعا بهش میاد. 

پ. ن. توجه کسی که تازه آیین نامه دویست صفحه ای امتحان داده باشه همه اش می ره به تفاوت قوانین و البته زیر سبیلی رد کردن قوانین!! دوست سنگالی چند وقت پیش متوجه شده بود که بزرگترین مشکل من با آیین نامه فرانسوی اینکه که خطرناک ترین موقعیت از دید این ها، از دید من کاملا عادی هست و براش یه راه حلی دارم. آخرش نشست برام توضیح داد که چه چیزهایی تو تهرون به شدت براش وحشتناک بوده و به نظر من نمیاد. خلاصه کلی آستانه خطرشناسی من رو پایین آورد!! در همین راستا، سعه صدر و اعصاب آقای پناهی به شدت رو نرو آدم هست!! یعنی عمرا کسی تو خیابون های تهرون و با همه اتفاق هایی که تو فیلم میفته انقدر آرامش داشته باشه!!