Les Misérables

                             

Director

Tom Hooper

Starring

Hugh Jackman

Russell Crowe 

Anne Hathaway

2h30, USA, 2012

فیلم کردن یه کتاب دو جلدی پر شخصیت پر جزییات که فقط ۳ صفحه توضیح می ده کوزت چطوری از خواب بیدار شد، سخته! موزیکال کردنش از اون هم سخت تره! مخصوصا که نویسنده ترانه ها هم استیون ساندهایمی نیست که معجزه کنه و خط های رمان همین طور خودجوش! شعر بشن. موزیکال هم برای یه رمان رمانتیک ژانر محشریه. مساله اینه که وقتی بخوای همه داستان رو تعریف کنی، شخصیت پردازی هم بکنی و درباره انقلاب فرانسه هم نظر بدی، خب نونصد ساعت فیلم باید بسازی. فیلم عظیمه، ریتمش تنده و کلی هم ستاره داره اما فراتر از فیلم هایی که تا حالا از این رمان دیدیم نمیره.

فیلم لحظه های خوبی داره و بازی های محشری هم توش هست. شاید مساله من با ترانه هاست که اونطور که باید دل آدم رو نمی لرزونن.

وقتی اسم هیو جکمن و راسل کرو به میون اومد،  فکر می کردم  جکمن ژاور میشه و کرو والژان. با توجه  به توانایی  موزیکال بازیگرها البته  منطقیه که جکمن  نقش اصلی  رو بگیره. اما به نظر من صورت زاویه دار جکمن   بیشتر به ژاور میاد و تنومندی کرو به ژان.

ان هتوی  محشره!  یکی از بهترین ترانه های فیلم رو اجرا می کنه و بازی اش انقدر با ترانه هماهنگه که تو اون ۱۰ دقیقه ای که رو پرده هست، یه فانتین شکسته محشر رو به تصویر می کشه. همه جایزه هایی که گرفته حقشه و امیدوارم که امشب اسکار رو هم ببره. ترانه اش هم یکی از بهترین های فیلمه. 

هلنا بونهام کارتر و ساشا برون کوهن یکی از بهترین تناریه های ممکن اند. تناردیه ها تو فیلم های بینوایان معمولا کمیک ریلیف اند. اما این دو تا دیگه آخرشن. هروقت میان رو پرده شما منتظر یه اجرای محشر می شین و ناامید هم نخواهید شد.  کلی دلم سویینی تاد خواست. بونهام کارتر اونجام عالی بود.

فیلم یکی از بهترین گاورش های ممکن رو هم داره. هم  بچگی رو با  انقلاب قاطی نمی کنه، هم اجرای ترانه هاش محشره.

هنوز فکر می کنم عشق اپنین به ماریوس از قصه ماریوس و کوزت قشنگ تره.  

ادی ردمین خوشگل نیست. اما انقدر بازیگر خوبیه و انقدر صداقت تو صورتش هست که آدم اصلا یادش می ره هوگو چطور ماریوس رو توصیف کرده بود. اما اماندا سیفرید اینجا بدخلاف مامامیا نه آوازهای محشری داشته، نه نقش کوزت بزرگسال چیزی بیشتر از دختر خوشگله قصه هست. من به شدت منتظرم کارای بعدی ادی ردمین رو ببینم. تو هفته من با مرلین خیلی خوب بود. اینجا هم دومین آواز معرکه فیلم رو داره درباره فردایی که نیومد. 

آدم تا فاضلاب های پاریس رو رو پرده نبینه، نمی فهمه ژان والژان چه فداکاری می کنه تا ماریوس رو نجات می ده. یعنی ایییییووووووووووو!

ا من خیلی دل نازک شدم که تا می بینم مردم گرسنه و نا امید و بی اخلاق اند و دولت داره لهشون می کنه یاد عدا لت مندان مهر ورز می افتم؟

یه فیلم رو ساعت و نیمه با ۳ تا آواز خوب  (به آواز های لینک شده Do you hear the people sing رو اضافه کنین) . به نظر من کم بود. شما چی فکر می کنین؟