by Steve
Mc Queen
Staring:
Micheal Fassbender, Carry Muligan
1h39,
England, 2011
Prix
d'interpretation Masculin Mostra Venice
من تصمیم گرفته بودم این فیلم
رو نبینم و اگر اهریمن دو انقدر اصرار نمی
کرد واقعا نمی دیدمش. شرم
از اون دسته فیلم هاییه که پدر بیننده رو
استخراج می کنه. یعنی اینکه
جنبه حیوانی آدم رو می کنه تو حلقت.
فیلم قبلی استیو مک کویین،
گرسنگی، با بازی همین مایکل فسبندر هم
همین بلا رو سرت میآورد و البته انگ سلیقه
فرانسوی هاست. همونقدر که
میشه ازش بد گفت، میشه تفسیر درست و حسابی
هم ازش درآورد. اما همچنان
از فیلم هاییه که من انتخاب و توصیه شون
نمی کنم.
بهترین صحنه: آواز
نیویورک نیویورک سیسی و گریه برندون
پ. ن. ۱
از پوستر معلومه که این بار رو کدوم بخش
حیوانی آدم متمرکز شده، نه؟ به هر حال
فرانسوی ها از این فیلم به عنوان آواتار
چشم های باز بسته و روانی آمریکایی نام
بردن. راستی ستاره هایی که به فیلم دادن معلومه؟
پ. ن. ۲
این انتخاب های مایکل فسبندر باعث می شه
آدم بهش شک کنه ها! تا دو
هفته دیگه روش خطرناک میاد رو پرده و ایشون
یونگ هستن و فیلم ماجرای همون پرونده
سابیناست.
No comments:
Post a Comment