تخت ام. ام!

این دوست دکترای عرب من یه اصطلاحی داره برا یه جایی (الان کاملا شما فهمیدین من چی می گم دیگه!!! مساله اینه که اون بخش مهم روایت نیست! این بخشش مهمه!) و می گه مزار مقدس! من امروز گفتم نه بچه جان! بگو مر قد مطهر! که حداقل تلمیح شه! بعد یادم افتاد اون دوران یه سری واژه های سوپر عربی وارد پارسی شد که من ریزبین کنجکاو (یعنی جرات دارین فکر کنین کنه کرم کتاب!!) هنوز نمی دونم معنی شون چیه! یعنی انصافا من هنوز نمی دونم قدس   سره الشریف یعنی چی؟ (دروغ نگم هیچوقت هم کنجکاو نشدم برم پیدا کنم! جمله دعایی چاپلوسانه، جمله دعایی  چاپلوسانه است دیگه! اصلا شما بنویس یه بنده خدایی (جمله دعایی چاپلوسانه!) اگه من اعتراض کردم؟ مگه خدا بخواد کسی رو بفرسته تو پنت هاوس بهشت یا متروی جهنم به دعای من و تو احتیاج داره؟)  خلاصه از فرصت استفاده کردم که راستی رقد یعنی چی؟ مرقد جای چیه؟ گفت محل خواب، محل دراز کشیدن با معنای ضمنی مرگ (ِ اضافه)! من پس از زمین خوردن دوزاریم (همین گونه فکم!!) فکر کردم همین؟ مثل تخت طاووس؟ تخت   جمشید؟ خب از اول می گفتن تخت ام ام دیگه!!!؟