توبه یک نوآور!!

آقا جو نگیرتتون با بچه هاتون کارهای نوآورانه بکنین! من الان طفلکی شدم! یه کلاس هفته ای ۲۵ تا داستان برام می نویسن. اونم با ذوقی در حد بچه ای که بار اول می ره دیزنی لند! یعنی چنان می پرن هوا که آخ جون! نویسندگی خلاق  که می گی الان دو دور دور زمین می چرخن تا برسن به جو! همون مدل های گوریل انگوری وقتی انگور می خورد! یه کلاس روزی شونصد بار وبلاگشون رو آپ دیت می کنن و من به عنوان معلم نوآور باید بشینم بخونم. خداییش هم تو این دو هفته بلاگشون از مال من بیشتر بازدید داشته! شونصد بچه مدل بارنی منو می بینن می گن داستان این هفته رو بده! داستان این هفته رو بده! داستان این هفته رو بده! داستان این هفته رو بده! یعنی فرهنگ سازی کتابخونی در حد جام جهانی!  بعد این کوئنتین هفته ای دو تا مقاله برا من می نویسه و باز مدل بارنی از لحظه ای که من معلوماتش رو لمس می کنم تا وقتی پسش بدم، کله اش از پشت در تا تو قهوه ساز بیرون میاد که خوندی اش؟ خوندی اش؟ خوندی اش؟ استفنی یه لیست ۱۰۰ تایی بهترین علمی تخیلی ها رو تحویل می گیره و می گه می شه فانتزی ها رو هم برام لیست کنی؟ یعنی الان من از نوآوری می خوام توبه کنم. بعد برم مدل چارلی براون سرم رو بکوبم به درخت!