Cake

Director
Daniel Barnz 

Starring 
Jennifer Aniston
Anna Kendrick

102 min. 2014

هیچ چیز به اندازه برخورد رو در رو با مرگ، آدم رو زیر و رو نمی کنه. فلج احساسی و تلخیی که یک مرگ حتی اگر نابه هنگام هم نباشه با آدم وارد می کنه باعث می شه که زندگی هیچوقت به حالت قبل برنگرده!!! تو این دوران که یکی از سخت ترین کارهایی که می کنی با خودت کنار اومدن هست، اطرافیان و نوع همدردی شون می تونه آدم رو به مرز جنون برسونه!  کیک این حالت درماندگی و در عین حال قدرت تخریب رو به زیبایی به تصویر می کشه!!

جنیفر انیستن در اوجه!!این نقش ثابت می کنه که کمدی رمانتیک های شاداب و نقش های کمی جسورانه تر مثل  جولیای 

Horrible Bosses

باعث شدند که قدرت بازیگری اش رو ندیده بگیریم. کلر  رو با همه زخم های داخلی و خارجی اش، با همه حرف های نیش دار و بامزه اش و با همه تجلی های جسمانی دردش قبول کرده، دوست داشته و با صداقت به تصویر کشیده اش! هیچ جای فیلم احساس نمی کنین،  انیستن داره بازی می کنه یا شعار می ده.  انقدر عریان، درد این زن رو به تصویر می کشه که حتی قبل از اینکه بدونید چه فاجعه ای تو زندگی اش پیش اومده باهاش همدردی می کنید.  انگار کلر همون دخترک شاداب کمدی رمانتیک هاست تا قبل از اینکه فاجعه اتفاق بیفته!!

بازیگران فرعی حرف ندارد.  بهترین رابطه فیلم بین کلر و سیلوانا، خدمتکارش، هست. سیلوانا درد کلر رو بدون حرف می فهمه و دقیقا واکنش هایی نشون می ده که باید. با وجود اینکه به زبان هم مسلط نیست، بسیار بهتر از همزبان های کلر در گروه حمایتی مربوط، عمق و تلخی حادثه مربوط رو درک می کنه! شاید برای اینه که تنها شبی که کلر بدون کابوس می گذرونه، شبی است که با سیلوانا صبح می کنه!!

کیک فیلم زیبایی هست! بدون اغراق، بدون اشک، بدون موسیقی ناهنجار، احساس تماشاگر رو درگیر می کنه! این روزها از فیلم ها زیاد پیدا نمی شه!!

صحنه ای که  خیلی دوست داشتم

وقتی کلر رو ریل ها دراز می کشه و بالاخره جرات می کنه با صدای بلند بگه من مادر خوبی بودم و به شکلی خودش رو ببخشه!!