Director
Gus Van Sant
Starring
Nicole Kidman
Joaquin Phoenix
106 min. 1995
شاید فیلم کمی قدیمی شده و بعد از اون کلی فیلم های جدید درباره تاثیر رسانه و آدم هایی که برای چند دقیقه شهرت دست به هر کاری می زنند، ساخته شده باشه، اما هنوز نیکول کیدمن و یواکین فینیکس تماشایی اند. اولی در نقشی که براش یه گلدن گلوب برد و کلی پیشنهادهای خوب رو به سمتش سراریز کرد (آخی! دورانی بود که نیکل کیدمن جزو بازیگر قدرتمندها بود! آه نوستالژیک) و دومی در احتمالا اولین فیلم مطرحش که الان که نگاهش کنین، داد می زنه چه بازیگر خارق العاده ای قرار بوده متولد بشه!!
فینیکس نقش یه نوجوون کمی تا قسمتی معتاد و کمی تا قسمتی خنگ و بسیار چندش ولی به شدت معصوم رو دیدنی کرده!! حالت چشم هاش و ادای جملاتش حرف ندارند و می شه حدس زد که کمودوس گلادیاتور که می تونست احساس متناقضی رو برانگیزه، از کجا می آد. کارگردانی به شدت خوبه و فیلم رو کلی بامزه کرده. اصلا احساس نمی کنین دارین یه تراژدی نگاه می کنین و قضیه چقدر حال به هم زنه!
پ. ن. فیلم احتمالا چند سال بعد از اینکه فینیکس و خواهرش از کالت زدن بیرون، ساخته شده و احتمالا مال دورانیه که یواکین فینیکس و کیسی افلک هنوز هم اتاقی بودند و احتمالا هنوز نسبت برادر زن- شوهر خواهر فعلی رو با هم نداشتند. خلاصه دیدن افلک و فینیکس در یک دبیرستان بامزه است.
No comments:
Post a Comment