Lucy

Director
Luc Besson

Starring
Scarlet Johansson
Morgan Freeman

89 min, USA, 2014

به عنوان یک طرفدار پر و پا قرص ژانر علمی تخیلی که انتظارم از لوک بسن هم کمی تا قسمتی بالا بود و حضور مورگن فریمن و اسکارلت جوهنسن هم توقعم را بالاتر برده بود، شدیدا خورد تو ذوقم!!  بخش علمی فیلم رو انگار برای نونهالان ۳ تا ۴ ساله تهیه کردن!! صد رحمت به اون جمله های بغرنجی که قراره هیچکی نفهمه تو فیلم سوپرهیرویی ها!! یادتونه یه دورانی یه انتخابات ریاست جمهوری ای بود و فیلم یکی از کاندیداها ۳۰ دقیقه تعریف تاریخ ایران به زبان ساده!!! بخونید

for dummies!!!

بود!! کلی یاد اون افتادم در سینما!! بگذریم!

یک. از صد در صد ظرفیت مغزتون استفاده کنین، خدا بشین دیگه؟ جرا انقدر تنبلی می کنین؟

دو. خیلی بامزه نیست که صد درصد مغز لوسی بعد از انفجار داروهای روانگردان تو شکمش رخ  می ده؟ بعد از اینکه ما نیم ساعت یه سخنرانی  گوش کردیم که آدم ها از ده درصد مغرشون بیشتر استفاده نمی کنن؟ الان می خواین همه مون بریم سراغ داروهای روانگردان؟

سه.  ما متوجه شدیم که وقتی آدم ها مغزشون فعال می شه، احساسات و هرچیزی که آدمیتشون رو تعریف می کنن رو از دست می دن. الان مثلا با ده درصد همه مون در حال کشت و کشتار نیستیم که صد درصد رو فعال کنیم؟  خیلی آدمیم الان یعنی؟ 

چهار. آدم بدها هنک کنگی- ژاپنی ـ چینی اند (من هنوز تشخیص نمی دم خب!!) دروع نگم یه دونه آمریکایی هم توشون هست! آدم دانشمند ها، آمریکایی هایی که اومدن فرانسه!! پلیس فرانسه هم که هست اون جا همین طور!! یعنی خود پلیسه به لوسی می گه تو با این همه قدرت به من چه نیازی داری؟ و لوسی می گه همین طوری، برا یادگاری!!یعنی فلسفه فیلم در این حد!!

پنج. مورگن فریمن هی حیرت می کنه و بعد شگفت زده می شه و بعد حیرت می کنه!! یعنی کیم کارداشیان یا پریس هیلتن هم می تونستن این نقش رو بازی کنن!

شش. آقای فیلمنامه نویس فکر نکرده بود که بعد از سی درصد و کنترل آدم های دیگه، چه کارهایی میشه انجام داد، نتیجه این که بعد از سی درصد، شما باید شصت درصد مغزتون رو به کار بندازین که بفهمین الان لوسی چه تغییری کرده؟

هفت. هر خانومی پس از اینکه اومد رو زمین یا قدرتمند شد یا هر اتفاق دیگه ای افتاد، اول می ره یه لباس خیلی کوتاه با کفش های بسیار پاشنه بلند  و لوازم آرایش می خره!!! آخه یکی نیست به این شاهکارها بگه واقعا با اون پاشنه ها می شه دوید یا با اون لباس می شه جفت پا رفت تو صورت آقاهه؟ راست می گین یک بار بدین قهرمان های مردتون چنین نبردهایی بکنن، ببینین می شه اصلا؟

هشت. حیف! حیف! حیف! لوک بسن کارگردان آبی بزرگه!!! فیلمی که  هنوز اون صحنه دریای تو اتاق خواب  ژک من رو مسحور می کنه! هنوز وقتی  جوآنا می فهمه که در نبرد با دریا باخته و این مرد به دریا تعلق داره، آدم بغض می کنه!! و لئون! آدمکش دوست داشتنی دهه نود و ناتلی پورتمن که می پرسه زندگی همیشه انقدر گنده؟ یا فقط وقتی بچه ای؟ و نیکیتا و اون صحنه ای که اشک می ریزه و ویزور اسلحه اش رو روی قربانی اش تنظیم می کنه! یه دورانی بسن می گفت وقتی ده تا فیلم بسازه، سینما رو کنار می گذاره! ده تا فیلم از اون دوران گذشته! شاید بهتر باشه وقتی آدم بهترین حرف هاش رو زده، به بازنشستگی فکر کنه!!