پولین داره با الکس بحث می کنه که چه های لایتی رو رنگ زمینه موی من خوب می شه. (الکس آرایشگر مخصوص پولینه. اسپانیاییه و از معدود آرایشگرهاییه که با دیدن موی پرپشت شرقی دست و پاش رو گم نمی کنه!!) اینجانب هم که نامریی تشریف دارم! بعد الکس می گه چرا دوباره موهاش رو رنگ نکنه و بعد رو زمینه فلان های لایت بهمان نکنه!!! این چند رنگ بودن و اصلا خود رنگ زمینه کار رو سخت می کنه! به بنده همچنان در حد سنجاق سر شاهزاده کسالت توجه می شه!!! پولین اول گیج نگاش می کنه . بعد دو یورویی اش به حرکت در می آد و می گه این رنگ طبیعی اش هست ها!!این بشر رو ولش کنی، موهاش رو خشک هم نمی کنه! چه برسه به رنگ و برای نود و هشت هزارمین بار یه نفر با شگفتی ژرف به موهای من خیره می شه و می گه این رنگ طبیعیه؟ بعد موهای منو مدل این بچه هشت ساله ها به هم می ریزه و می گه اینا چی؟ این های لایت نیست؟ کات به قیافه به شدت حوصله سر رفته من که دارم دنبال یه دیوار می گردم سرمو بهش بکوبم!!!
پ. ن. از وقتی یادم می آد داشتم به یکی ثابت می گردم که موهام رو رنگ نمی کنم و دستکم بیست تا مثال از تو خانواده می تونم معرفی کنم که همین رنگ مو رو دارن!!!البته بلا تشبیه!!! خواهر های بسیار متعهد که تو ۴ سالگی مامانم رو دستگیر کردن که خجالت بکش که موی بچه رو رنگ کردی. حالا که کردی، روسری سرش کن و ناظم های روانی مدرسه مون کجا و آقای آرایشگر خوب مهربون که ۳ ساعت و چهل دقیقه برای شستن، کوتاه کردن و صاف کردن موهای تا بالاتر از شونه من وقت گذاشت کجا؟
No comments:
Post a Comment