Director
M. Night Shaymalan
Starring
James McAvoy
Anya Taylor-Joy
1h57, USA, 2016
اعتراف می کنم که فقط به خاطر دیدن جیمز مکوی در بیست و سه نقش متفاوت رفتم سینما. اعتراف می کنم که انتظار یکی از اون ایده درخشان و چرخش داستانی چرند در ۵ دقیقه آخر شایمالانی بودم که رسما حال تماشاگر رو می گیره و باز اعتراف می کنم که غافلگیر شدم. بازی مکوی به همون خوبی بود که انتظارش رو داشتم. یک سکانس ۵ دقیقه ای که هر ۹ شخصیت به هم تبدیل می شن انقدر خوب بود که نه فقط من که نصف نقدهایی که خوندم پرسیده بودن چطور این سکانس رو کسی ندید و راین گاسلینگ برای خوش تیپ بودن در لالالند کاندید اسکار شد؟ (کاندید شدن حقش بود اما نه برای لالالند، برای
Nice Guys)
نقش های مقابل مکوی هم همه محشرند، هم بتی باکلی و هم انیا تیلر جوی اما دخترهای دوم و سوم چنگی به دل نمی زنن هرچند در فیلمنامه هم جایی ندارند.
وقتی فیلم داشت به آخر می رسید و صحبت هیولا می شد، جیغم رفت هوا که شایمالان!! بازم یه تریلر خوب رو گند می زنه حالا!! این فیلم که فانتزی نبود!! چرررررراااااا؟ و آی جیغم از شادی هوا رفت وقتی تگ فیلم رو پرده اومد و بروس ویلیس گفت مستر گلس!!! اسپلیت یکی از محدود فیلم هایی که تا لحظه آخر آخر آخر نمی فهمید که دنباله فیلم قبلی شایمالان
Unbreakable
هست. اگر فیلم رو در سینمایی که تماشاگرها فیلم قبلی رو دیدن ببینید، همه آخر فیلم جیغ می زنن. نقدهایی که من دیدم هم از همین تجربه می گفتن. بعضی ها اشاره کرده بودن که تم موسیقی
Unbreakable
از لحظه ای که تگ شروع می شه باعث شده آماده پرده برداری نهایی باشند و خیلی خوره تر ها، پوسترهای دو فیلم رو کنار هم گذاشته بودن و فهمیده بودن که شکستگی روی دو پوستر، رو مرزهای کناری به هم می پیوندد. حالا که آدم خوبه و آدم بده معرفی شدند (با پونزده سال فاصله! ولی خب به هر حال!!) باید دید که آقای کارگردان برای رویارویی شون چه نقشه ای داره!!
پ. ن. یه جایی فیبی سعی می کنه به مانیکا کمک کنه که بر احساس شکستی که مادرش با گفتن باز یک کار مانیکایی کردی بهش می ده، غلبه کنه و می گه معنی کار مانیکایی رو عوض کنیم. از این به بعد وقتی یه کاری به نتیجه می رسه بگیم کار مانیکایی!! حالا شایمالان با این فیلم معنی غافلگیری شایمالانی رو عوض کرده!! خدا کنه با فیلم بعدی برنگرده به معنای قبلی!!
