Arrival

Director
Denis Villeneuve

Starring
Amy Adams
Jeremy Renner

1:56, USA, 2016

فیلم رو دوست دارم. زرق و برق فیلم های علمی تخیلی رو نداره.  تصاویر چشمگیرند. تا نیم ساعت آخر هیچ چیز رو لو نمی ده و کلا ایده اینکه بیگانگان میان که ما رو - ما انسان هایی که بلد نیستیم با هم حرف بزنیم رو - وادار کنن، با هم گفتگو کنیم، زیباست.

  

چند جا رو یوتیوب دیدم ملت پایان فیلم رو توضیح داده بودند یا  گله کرده بودن که مبهمه و به خودم شک کردم. بعد توضیحاتشون رو دیدم و به هوش ملت شک کردم. فیلم تا ته چیزی رو لو نمی ده، اما پایانش واضح هست. تازه من یه کم تو ذوقم خورد که همین. اما بعد که بهش فکر کردم دوستش داشتم. اینکه یادگیری زبان های جدید باعث سیناپس های جدید بشه و باعث بشه مفاهیم اون زبان رو درک کنی، جذابه. تا حد زیادی هم درسته.

نکته بامزه اینکه برای اولین بار از وقتی من یادم میاد، مرد فیلم

eye candy 

هست. یعنی منتظر هیچ عمل قهرمانانه ای از جرمی رنر نباشید، قهرمان ایمی ادمز هست! طفلک رنر یکی از تابلوترین جمله های فیلم رو هم داره که شگفتی این سفر ملاقات با بیگانه ها نبود، دیدن تو بود که خیلی گل درشته! یک کمی هم آدم باهاش مشکل پیدا می کنه وقتی می فهمه در آینده چه واکنشی نشان خواهد داد!

ویلنو کارگردان سیکاریو بود که حرف نداشت ، من اصلا به خاطر اون فیلم رفتم دیدن این یکی. حالا با دیدن این یکی خیالم راحت شد که ویلنو چه انتخاب درستیه برای بازسازی 

بلید رانر! هر چند به نظر من بلید رانر نیازی به بازسازی نداره!!

پ. ن. نامربوط.  پنجاه طیف خاکستری باید جایزه خنده دارترین تیزر رو بگیره. هر سال وقتی تیزر این شاهکار  هنری میاد، من تو سینما به خنده می افتم.  فرانسه اش که اصلا دو برابر بامزه است. آخه کدوم نابغه ای این جمله پرمغز رو نوشته که باهات شام می خورم چون گشنمه!! هالیوود واقعا به ملت برای نوشتن چنین خزعبلاتی پول می ده؟ مردم واقعا وقت می گذارن چنین چیزی رو می بینن؟