Magic in the Moonlight

Director
Woody Allen

Starring
Colin Firth
Emma Stone

97 min. 2014. USA

یک فیلم ساده سرراست با بازی های خوب و چشم انداز رویایی و پایان خوش. با وجود اینکه هنوز سینمای وودی الن رو دوست دارم. یک چیزی تو فیلم های جدید و اروپایی الن نیست: پیچیدگی. منهتن و انی هال و همه فیلم های نیویورکی الن پر از پیچیدگی و دشواری روابط انسانی اند ولی فیلم های اروپایی اش نمونه ساده شده اون تفکرند، آدم ها هنوز پیچیده اند اما وقتی در موقعیت های ساده قرار می گیرند ناچار کوتاه می آند. این اصلا به اون معنا نیست که فیلم های اروپایی الن خوب نیستند، اتفاقا روان تر و شادترند. شاید من هنوز تلخ تر از اونم که با  این شادی حاصل از زندگی اروپایی ساده  کنار بیام.

یک شعبده باز معروف تلخ اندیش برای برملا کردن هویت قلابی دختری که با ادعای روابط با دنیای بالا به نظر می رسه قصد سرکیسه کردن یک خانواده پولدار رو داره، احضار می شه و قدم به قدم مجبور می شه کوتاه بیاد و سرانجام اعتراف می کنه که سوفی قدرت ماورایی داره و مدتی رو با این توهم که دنیایی فراتر از دنیای روزمره وجود داره با شادی زندگی می کنه تا می فهمه که سوفی و دوست صمیمی خودش سرش رو کلاه گذاشتند و  بر می گرده به زندگی ناامید و تلخش با این تفاوت که حالا مزه شاد بودن رو چشیده و با یک مساله دیگر مواجه می شه.

 این مدت به خودش دروغ گفته نه فقط به خاطر اینکه ته دلش ناامیدانه می خواد که دنیای فراتری باشه بلکه به خاطر اینکه عاشق سوفی شده و نیاز داشته که باورش کنه.

خلاصه تلخی شد ولی فیلم شاده. یک کالین فرت سرحال که از آقای دارسی غرور و تعصب تا پروفسور هیگینز پیگمالیون  رو برای این نقش  به کار گرفته و با اینکه گاهی به سمت وودی النی شدن تمایل پیدا می کنه شاید از اولین بازیگرهایی باشه که از الن برای نقشش الهام نگرفته. زمان بندی کمدی اش مثل همیشه عالیه و گفتگوها رو به شدت بامزه کرده.  یکی از بهترین های فرت در سال های اخیره.  فقط اون جایی که داره سر دختره منت می گذاره که عاشقش شده رو نگاه کنید. درسته که تکرار آقای دارسی هست اما مدل حرف زدن و نگاه های فرت به شدت بامزه اش کرده.  در ضمن حتی تصور یک کالین فرت چینی به شدت بامزه است! قیافه ای انگلیسی تر از فرت سراغ دارید آیا؟

اما استون در مقابل کم نیاورده و با اعتماد به نفس، پختگی و شور زندگی ای که شخصیت سوفی باید داشته باشه،  لغزیدن آقای شعبده باز تلخ اندیش رو باور پذیر کرده.  تنها جایی که تفاوت سن فرت که انصافا جوون تر از پنجاه سال نشون می ده و اما استون ۲۵ ساله به چشم میاد اون بوسه آخره .

 (من هنوز این شیفتگی غریب آقایان میان سال به روابط با دخترهایی که در مقایسه دارن مراحل جنینی رو می گذرونند رو درک نمی کنم!! جماعت مذکر اگر شما به کسی که وقتی به دنیا اومده شما یک آدم بالغ بودید تمایل دارید یا از نظر فکری، بلوغ تون بسیار به تاخیر افتاده یا کمی تمایلات پدوفیلی اون ته و تو ها هست!! به قول مانیکا

It's icky! 

همونقدر که روابط یک خانم میانسال با یک جنین مذکر می تونه باشه!

True Story!)

فیلم رو دوست دارم. سرگرم کننده  و شاده اما یه جایی اون ته و توها، دلم  برای وودی الن تلخ ولی بامزه تنگ شده!