Saturday, 31 December 2016

What a year!


عجب سالی رو گذروندیم. چقدر اتفاق افتاد!! واقعا مثل یه فیلم ترسناک بود!! به امید روزهای بهتر در ۲۰۱۷!



Friday, 30 December 2016

Just like a short story!

دوستم الان در پونزده تا اس. ام. اس. متوالی منو به قهوه دعوت کرد، ساعت و محلش رو تنظیم کرد، گفت مامانش زنگ زده و به مترجم نیاز داره، عذرخواهی کرد. قرار رو کنسل کرد و یک قرار دیگه گذاشت , و همه اش قبل از اینکه من فرصت کنم جواب بدم!!!



Paterson



Director
Jim Jarmusch

Starring
Adam Driver
Goshifte Farahani

1:58, USA, 2016



یک فیلم آرام شاعرانه (دیگه فکر کنم راحت میشه گفت) جارموشی.  به شدت یاد سهراب شهید ثالث، سهراب سپهری و کیارستمی می اندازه آدم رو. زیبایی سادگی و تکرار با طنز یواشکی جارموشی. به اندازه تنها عاشقان زنده  مانده اند، دوستش ندارم، ولی فیلم خوبیه در این دنیای شلوغ بلاک باستری  (فرهنگستان ایا جایگزینی برای این کلمه داره آیا؟)


ادم درایور جز بازیگرهای محبوب من نیست.  شاید چون من خیلی با 
Girls
کنار نیومدم و شاید چون تو جنگ ستارگان آخر فرصت لازم رو برای خودنمایی (به معنای مثبتش) نداشت!اما این فیلم، فیلم درایوره!! انقدر بازی اش دقیق و میکروسکوپی و بی کلام هست که باورش می کنید به عنوان این شاعری که با وجود ظاهره آرومش، تو ذهنش دنیای دیگری در حال شکل گیری هست.

گلشیفته فراهانی خوبه، اما در مقابل بازی مینیمالیستی درایور خشک به نظر میاد. تو مصایب سوفی که فیلم آخری بود که من ازش دیدم بسیار به نسبت اولین فیلم های خارج از ایرانش پیشرفت کرده بود اما تو پترسن که باید انعکاس شوریدگی پترسن و منبع الهامش باشه، بیشتر زیبایی اش به چشم میاد و چیزی فراتر از نقش نمی ره. این اواخر متوجه شدم که به شدت در نماهای نزدیک بهتره و در نماهای متوسط بازی اش تصنعی می شه. شاید به خاطر اینکه بازیگری فیلم های ایرانی به شدت وابسته به صورت هست. به هر حال شخصیتش در این فیلم دوست داشتنیه و  مسیری که در پیش گرفته بسیار امیدوارکننده  است. بازیگرهای آمریکایی برای بازی در فیلم های جارموش خودکشون می کنن! تازه به لطف حضور گلشیفته ، 'سلطان قلب ها' و  'عقرب زلف کجت با  قمر قرینه' رو در پس زمینه صوتی فیلم می شنوید.

اما!!! بهترین بازیگر فیلم که بامزه ترین واکنش ها رو نشون می ده و اصلا گره اصلی فیلم رو به وجود میاره، یه بولداگ بامزه است به اسم نلی  (ماروین تو فیلم). خانم بولداگ برای این فیلم برنده نخل طلای سگ های کن 
Palm Dog 
 (بله! سگ ها هم نخل طلای بازیگری دارن تو کن!! جک راسل آرتیست رو یادتونه؟)  شده و کمی بعد هم درگذشته!! اگر مثل من انقدر نرد باشین که تا ته ته ته فیلم ها بشینین، می بینین که فیلم هم به خاطره خانم بولداگ بامزه تقدیم شده!! یعنی اگر رابطه اش با ادم درایور به خنده ننداختتون، من  یک عکس جاستین بیبر می گذارم اینجا!! ( از نظر من یک جنایت نابخشودنی هست!!)

پ. ن.  درایور برای این فیلم شش ماه وقت گذاشته که گواهینامه  اتوبوس رانی بگیره!! کلا این بشر آدم جالبی ایه . یه دریانورد که بازیگر شده. تو دخترها یه جور جفت ابدیه و اسمش، ادم، هم بهش می خوره و اینجا راننده است و معنی فامیلی اش هم راننده هست!

The curse!

ظهر شد و هنوز کسی فوت نشده! یعنی نفرین برداشته شد آیا؟ 


Thursday, 29 December 2016

..... باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم

الان خوندم که پوران فرخزاد هم درگذشت!  واقعا نمی دونم چی بنویسم دیگه!



یکی ۲۰۱۶ روز از برق بکشه!!!


دبی رنولدز، مادر کری فیشر، کتی آواز در باران  یک روز بعد از دخترش فوت شد. من از صبح زمزمه می کنم
Good mornin. 
Good mornin.
We've talked the whole night through.
Good mornin.
Good mornin. to you!
انگار این سال لعنتی می خواد به همه بفهمونه که دنیا دیگه جای آدم های دوست داشتنی نیست....


پ. ن. لطفا یکی بتی وایت رو تو 
bubble wrap
بپیچه تا ۲۰۱۶ تموم شه!!
پ. ن. ۲ این یعنی بیلی لرد، مادر و مادربزرگش رو به فاصله یک روز از دست داد!



Wednesday, 28 December 2016

No words!

همکار آمریکایی برام نوشته مرگ کری فیشر آمریکا رو دم سال نویی عزادار کرده! براش نوشتم می دونم و امروز هم یک عروسک گردان ایرانی فوت شده. فکر می کنم چطور میشه براش از تاثیر کلاه قرمزی گفت و می نویسم جیم هنسن ایران!  برام می نویسه  پس باید تو ایران عزای عمومی باشه الان!! لبخند زورکی می زنم و سکوت می کنم!  




امروز هم دنیا فنی زاده!


این سال ۲۰۱۶ دیگه شورش رو درآورده. دیوید بویی، پرینس،  الن ریکمن،  لنرد کوهن،  امبرتو اکو،  فلورانس هندرسن،   ادوارد البی،  جین وایلدر،  هارپر لی و .... این هفته دیگه شاهکاره. پریروز جرج مایکل، دیروز کری فیشر، امروز دنیا فنی زاده!! ۲۰۱۶ اسم همکار جدید عزراییل نیست؟ حالا که روزی یکی دو تا دارن فوت میشن، میشه یکی آدرس ترامپ تور و خونه نمیر ال مو منین رو بده به ۲۰۱۶؟





Tuesday, 27 December 2016

بدرود شاهزاده خانم! خدانگهدار ژنرال!


آدم هایی هستند که باید باشند. که هیچوقت آماده نیستی بشنوی رفته اند. عادت داری به بودنشون. پرینسس لیا یکی از این شخصیت ها بود. هرچقدر که با بیکینی طلایی اش شوخی کرده باشیم و به کل کل هاش رو با هان سولو خندیده باشیم، باز دوستش داشتیم. خود جنگ ستارگان بود. عاشق جنگجویی و کله شقی اش بودیم. پارسال که جنگ ستارگان جدید بعد از این همه سال اومد باز بهترین قسمتش لیا بود، جنگجوی کهنه کاری که ژنرال شده بود، برادرش ناپدید شده بود، شوهرش بعد از اینکه فرزندشون به تاریکی پیوسته بود، از استیصال با سفینه اش به دل کهکشان زده بود و پسرش علیه اش برخاسته بود. ولی هنوز لیا بود. پیر و باشکوه و ایستاده. وقتی کری فیشر کهنسال از سفینه پیاده شد، هریسن فورد کهنسال رو دید،  نفسش گرفت ولی لبخند زد و گفت
Same jacket!
یک سینما دست زد و صدای خیلی ها می اومد که مشهورترین جمله های جنگ ستارگان رو تکرار می کردند
I love you!
I know!

چوباکا  که دوید و بغلش کرد، همه ما بودیم. هنوز هم کری فیشر و هریسن فورد با کل کل هاشون تماشاچی ها رو مسحور می کردند.  وقتی بعد از کل کل های همیشکی هان، لیا رو به آرامی در آغوش گرفت،  یکی از بهترین و لطیف ترین صحنه های فیلمه. هنوز وقتی فورد می میره و فیشر مرگش رو حس می کنه و پاهاش سست می شه، زیباست و   ری که بعد از مرگ هان در آغوش لیا به هق هق می افته، همه ما بودیم. ولی لیا هنوز ایستاده بود. هنوز پابرجا بود. 

کری فیشر واقعی هم دست کمی نداشت، کمتر آدمی می تونه با بیماری روانی و اعتیاد اون جور بجنگه و تبدیل بشه به نماد مبارزه. انقدر صریح بود که خودش رو هم نقد کنه و اعتراف کنه که اشتباه کرده و انقدر انصاف داشت که بگه آدمی که شبانه روز با بیماری روانی می جنگه باید به خودش افتخار کنه، نه اینکه شرمنده باشه!  عادت کرده بودیم که به حرف های بی پروای بامزه کری!! وقتی خبر سکته اش اومد همه به شوخی و جدی تکرار می کردند 
May the force be with her!
و هیچکس فکر نمی کرد که نباشه برای اکران فیلم بعد. فیلم هشتم تموم شده و تصویر لیا بدون هان سولو و با دونستن اینکه کری فیشر هم دیگه نیست چقدر غم انگیز خواهد بود. شاید تصویر کری فیشر و بیکینی طلایی اش تو حافظه جمعی موندگارتر باشه، اما لیا ژنرال ما بود و جاش چقدر خالی خواهد موند.



چرا ۲۰۱۶ تموم نمیشه؟ 


The Waking

چند وقت پیش داشتم سر همکار نابغه رو می بردم که با آینده مشکل دارم، مصدر های گذشته گاهی از کوره به درم می کنن و هرچند افعال  معکوس رو  (باورتون نمیشه؟ وجود داره واقعا!! افعالی که ساختارشون مجهوله، اما معنی شون معلومه!! تو هیچ زبونی جز لاتین چنین شاهکاری نیست!!) رو خیلی دوست دارم ولی گیج ام کردن. همکار نابغه مثل اکثر معلم های نابغه ای که داشتم، قلق من دستشه بدجور و گفت درست میشه. تمرین می خواد. 
You will learn by  going where you have to go!
و من در جا عاشق این شعر شدم که تا اون لحظه نمی شناختمش!!

The Waking

Related Poem Content Details

I wake to sleep, and take my waking slow.   
I feel my fate in what I cannot fear.   
I learn by going where I have to go. 

We think by feeling. What is there to know?   
I hear my being dance from ear to ear.   
I wake to sleep, and take my waking slow. 

Of those so close beside me, which are you?   
God bless the Ground!   I shall walk softly there,   
And learn by going where I have to go. 

Light takes the Tree; but who can tell us how?   
The lowly worm climbs up a winding stair;   
I wake to sleep, and take my waking slow. 

Great Nature has another thing to do   
To you and me; so take the lively air,   
And, lovely, learn by going where to go. 

This shaking keeps me steady. I should know.   
What falls away is always. And is near.   
I wake to sleep, and take my waking slow.   
I learn by going where I have to go.



Monday, 26 December 2016

Upstart Crow



اگر نوشته های بن التون رو دوست دارید یا از طرفدارهای بلک ادر اید یا اصلا اگر می خواید یه سیت کام عجیب که نقش اولش شکسپیره  رو ببینید. سریال رو ببینید. هنوز داره شکل می گیره. اما من قسمت آخر داشتم بلند بلند می خندیدم!! به شدت کریستوفر مارلو و ان هتووی رو دوست دارم!!!  





تراژدی!!!!

میای سینما؟
نه. باید برگه صحیح کنم!!!


No. Really!

هیچی مثل خوندن انشاهای چرند به آدم احساس حماقت نمی ده. احساس می کنم با هر کدوم ۱۰ شماره آی. کیو. م افت می کنه!!


Thursday, 22 December 2016

Sing Street



Director
John Carney

Starring
Ferdia Walsh-Peelo
Maria Doyle Kennedy 

1:46, 2016.

بهترین فیلم پارسال!! انقدر دوستش دارم که اصلا نمی خوام درباره اش بنویسم. فقط موسیقی اش سه ماهه که رو لیست روزانه منه و نه تنها هنوز خسته ام نکرده که گاهی یه آهنگ رو سه بار پشت سر هم گوش می دم. داستان و بازی ها که بماند انقدر خوب اند.

 یک شب شاگردها رو به وعده و وعید کشوندم سینما که فرهنگ نسبتا معاصر ایرلند رو ببینن و اینکه ادبیات  و موسیقی ایرلند فقط رفیقمون جیمز جویس و نگاه نومید و نوستالژیکش نیست. تو سالن صدای قهقهه شون می اومد و بعد از اون هر روز برنامه داریم که می شه دوباره ببینیمش؟ می شه آهنگ ها رو گوش بدیم حداقل؟ می  شه باهاشون بخونیم؟  بهترین فیلم پارسال!!!


پ. ن. اگر 
once 
همین کارگردان رو دیدید، می دونید که چه انتظاری داشته باشید. 

Assassin's Creed



Director
Justin Kurzel

Starring
Michael Fassbender
Marion Cotillard 

1:55, USA, 2016


نمی دونم بازیکنان این بازی کامپیوتری چه نظری درباره فیلم داشته باشن. با وجود اینکه فیلم از نظر بصری بسیار زیباست و اصلا شاهکاریه در تکنولوژی سه بعدی، از لحاظ داستانی چیز خاصی برای ارائه نداره. شاید آدم باید درباره بازی چیزی بدونه و بعد بره فیلم رو ببینه. ایده فیلم/ بازی که دی. ان. ای. آدم ها خاطرات همه اجدادش رو حفظ می کنه، به شدت جذابه اما حتی به اون هم پرداخته نمی شه.

 نسخه پخش شده در اروپا ۲۵ دقیقه از آمریکا کوتاه تره. شاید اون ۲۵ دقیقه بتونه چیزی رو عوض کنه. اما به هر حال در شکل فعلی فقط می شه از قیافه مقیون کوتیق و مایکل فسبندر لذت برد. چون حتی بازی خاصی هم توش نیست و چقدر غم انگیزه که فسبندر، ایرنز و کوتیق رو ببینی که وارد جریان پولساز هالیوودی شدن و دیگه اسمشون مترادف فیلم خوب نیست.
Anyway .....


Tuesday, 20 December 2016

Snowden



Director
Oliver Stone

Starring 
Joseph Gordon Levit
Shailene Woodley

2:14, USA, 2016



یک فیلم دیدنی درباره ادوارد اسنودن که کلی اطلاعات درباره اسنودن، تصمیمش برای برملا کردن کار سازمان سیا و وضعیت فعلی اش در اختیار تماشاگر می گذاره. 

همه فیلم یه ور و جوزف گوردن لویت یه ور که با وجود اینکه از نظر فیزیکی به اسنودن شباهت چندانی نداره، وحشتناک از نظر صدا و شخصیت بهش نزدیک شده. به راحتی می شه با اسنودن
Citizen Four
یعنی خود اسنودن اشتباه گرفتش.

 فیلم خوبیه و به شدت آدم رو پارانوید می کنی. تا مدت ها از دوربین کامپیوتر و موبایل تون خوهید ترسید



Sausage Party



Director
Greg Tiernan
Conrad Vernon

Starring
Seth Rogan
Kristen Wiig

1:29, USA, 2016



با اینکه ست روگن و دار و دسته رو در زمینه کمدی و عقل! قبول دارم، نوع کمدی شون هیچوقت  کمدی مورد علاقه من نبوده. برای همین وقتی شنیدم دارن یک انیمشن آر رو تموم می کن اصلا قصد نداشتم برم ببینمش. اما تبلیغ فیلم به سینماها اومد و کیفیت کار، چیزی از پیکسار کم نداشت و منتقدان براش خودکشون کردن و من با کمترین انتظاری به جز انتظار اشمئزار! آماده شدم که فیلم رو ببینم و فیلم، مخصوصا نیم ساعت اول، شگفت زده ام کرد.
 کمدی جنسی، همان طور که از عنوان انتظار می ره، غالبه و فیلم یک عیاشی ۵ دقیقه ای داره که رو دست فیلم های پ ورن بلند می شه. رسما با همراهم چشم هامونو گرفته بودیم که
My eyes! My eyes! Is it over yet?
اما شوخی های مذهبی، به کارگیری درست کلیشه ها، شوخی های سینمایی و نقد اجتماعی بی ادعاش دیدنیه. ست روگن همچنان به شوخی می گه فقط ایده ساختن یه انیمشن آر هیجان زده اش کرده ولی حاصل، یک هجویه تمام عیاره. از اون گذشته بهترین صداپیشه های سینما رو توش پیدا می کنین. ما آخرهای فیلم شک داشتم که بیگل یهودی فیلم خود وودی النه و در آخر معلوم می شه که ادوارد نورتن یک تقلید بی نظیر از وودی الن رو ارائه داده. 
 هرچند گروه روگن، جیمز فرنکو، جونا هیل و این روزا مایکل سرا قصد عوض کردن سبک ندارن، اما طنز مدل خودشون داره پخته تر می شه. اصلا فکر نمی کردم که یه روزی منتظر فیلم بعدی ست روگن باشم. 
The joke's on me.




Monday, 19 December 2016

Mr. Strange!


داشتم به بچه ها، اسم لباس ها رو یاد می دادم و اکثرشون همه اش رو بلد بودن و خودم حوصله ام سر رفت. رو اینترنت عکس بازیگرها و سوپرهیرو ها رو پیدا کردم که لباس هایی غیر از لباس های روزمره رو درس بدم و وقتی تصویر کامبربچ در نقش داکتر استرنج روی تابلو افتاد، بچه ها کمی مکث کردن. بعد یکی گفت این که آقای کابوره (آقای ناظم!) هست. ها؟؟؟؟ برگشتم و با دقت زل زدم به بندیکت خان!! چشم های آبی! گونه ها!! و شقیقه های جوگندمی داکتر استرنج!! بچه ها حق داشتن!! داکتر استرنج به شدت شبیه ادوارد هست!! حتی هر دو عجیب غریب هم هستن!! مطمئنم ادوارد می تونه زمان رو به عقب برگردونه و هر بچه رو بی نهایت بار مجازات کنه!!



Manchester by the Sea


Director
Kenneth Lonergan

Starring 
Casey Affleck
Lucas Hedges

2:17, USA, 2017


یک فیلم معرکه درباره کنار اومدن با غم از دست دادن اعضای خانواده. یک فیلمنامه محشر. یک کارگردانی مثال زدنی و یک کیسی  افلک در اوج!! هرچند فیلم بی شباهت به بقیه کارهای افلک نیست اما انگار همه تجربه ای که برای بازی آدم های تنهای غمزده به دست اورده رو تو این فیلم رو کرده. اگر زمان دو ساعت و هفده دقیقه ای فیلم اذیت تون نکنه، بازی سرد درونی محشری رو تجربه خواهید کرد.

با این همه لوکاس هجز تازه کار گاهی از افلک پیشی می گیره. یعنی انقدر خوب هست  که اسمش رو برای فیلم های بعدی به خاطر بسپارید.  در تمام جشنواره ها، پسرک در کنار آقای بازیگر و کارگردان- فیلمنامه نویس کاندیده!!


پ. ن. تمایل من برای کامل درباره فیلم ها نوشتن باعث شده که فیلم های کمتری به اینجا راه پیدا کنن. از اونجایی که هدف من از نوشتن درباره فیلم ها فقط و فقط ثبت فیلم هایی بوده که می بینم و الان دستکم بیست سی تا فیلم عقبم، از این به بعد فیلم هایی با یک خط توضیح پست خواهند شد. اگر وقتی پیش اومد درباره اونایی که دوست دارم مفصل می نویسم و اگر نشد، حداقل لیست فیلم هام کامل خواهد بود. 


شما ایرانی نیستید .....

من امروز فهمیدم که ایرانی نیستم بلکه جمحوری اصلامی ایرانی ای هستم. یعنی خانم طفلک نیم ساعت لیست کشورها رو زیر و رو کرد و به من گفت عراق هست. ایرلند هست. ایران نیست  و وقتی من داشتم جوش میاوردم که این اروپایی ها! حتی اسم ایران رو هم از لیست کشورها حذف کردن، گفت صبر کن تلفن کنم استانداری و استانداری فرمود تو جمهوری ها بگردین! زیر جمهوری کنگو هست  (یعنی آرایه کنایی در حد جام جهانی!). یعنی قیافه من دیدنی بود وقتی خانومه گفت اگر باز این مساله پیش اومد بگو جمحوری اصلامی ایرانی ای هستی، نه فقط ایرانی!!

پ.  ن. من به مدت ده دقیقه برای اینکه سیستم فرمه رو قبول کنه عراقی بودم!!