Inside Out

Director
Pete Doctor
Ronaldo Del Carmen

Starring
Amy Poehler
Bill Hader
Mindy Kaling
Phyllis Smith
Lewis Black

94 min. USA. 2015

یک شاهکار تازه از پیکسار!! همیشه وقتی فکر می کنین همه فیلم ها تکراری شدن و اصلا مگه موضوع جدیدی پیدا می شه. سر و کله پیکسار پیدا می شه که یک فیلم معرکه با موضوعی که کمتر به ذهن کسی رسیده رو بکوبه تو صورتتون! یک فیلم تازه پیکسار انقدر مهم بود که برخلاف معمول به زبون اصلی رو پرده رفت و فرصت این رو به من داد که برای اولین بار چنین انیمیشن پیچیده ای رو رو پرده ببینم و واااااااااووووووو!!

 فیلم در سر  (مقر فرماندهی احساسات) یک دختر یازده ساله می گذره. پنج احساس اصلی، شادی، غم، بیزاری، خشم و ترس  واکنش های رایلی رو کنترل می کنن و تا اینجا همیشه جوی بر همه تسلط داشته و رایلی رو شاد نگه داشته ولی ماجراهایی پیش میاد که جوی و سدنس از مقر فرماندهی خارج می شن و ادامه ماجرا.... فیلم انقدر دیدنی هست که هیچی رو لو نخواهم داد. ببینیدش!

یک - گرافیک فیلم حرف نداره!!‌مخصوصا حباب های مسحور کننده سطح بدن احساسات که به گفته انیماتورها انقدر سخت و پرهزینه بوده که تصمیم می گیرن ایده رو بایگانی کنن که جان لستر سر می رسه و دستورادامه کار رو صادر می کنه

دو-  باوجود اینکه واکنش اول آدم اینه که این موضوع برای یک فیلم کودکانه خیلی ابسترکت هست، انقدر عالی برای همه مفاهیم ذهنی و حافظه ای معادل سازی کردند که جاهای مبهوت می شید و جاهایی ذوق می کنید

سه- یه مسابقه آن لاین هست که آدم ها اعلام می کنند کجاهای فیلم گریه کردند و تا حالا یک لیست ۲۰-۳۰ موردی نوشته شده. امکان نداره گریه نکنین. این فیلم هم مثل بقیه فیلم های پیکسار درباره بزرگ شدن هست و این که پروسه غمگینی هست و اشکال نداره آدم با بزرگ شدن، دلتنگ بشه. گروه بازیگران بدون استثنا اعلام کردند که سر صحنه های خاصی یا با خواندن فیلمنامه گریه می کردند. یک بخش از داستان بینگ بانگ اصلا به این دلیل کوتاه شده که  ریچرد کاند هر وقت به قسمت دره فراموشی می رسیده به هق هق می افتاده.  

چهار - ظرافت ها بیشمارند. مثلا اگر دقت کنین، تو مقر فرماندهی مادر خانواده، غم سرگروه و خشم رهبر احساسات پدر خانواده است. در حالیکه سرگروه مقر رایلی که هنوز نوجوانه، شادی است یا جوی شبیه یک ستاره درخشانه، خشم یک پاره آجره، بیزاری، شبیه بروکلی هست، ترس یک عصب لخته و غم یک قطره اشک هست  و البته به رسم پیکسار، فیلم پره از اشارات به فیلم های پیکسار و فیلم های کلاسیک. من وقتی پلیسی که داشت شکایت خانوم ابر رو یادداشت می کرد گفت

It's cloud town!

منفجر شدم

پنج - اگر تا الان این انیمیشن های کوتاه پیکسار رو که می دیدین فکر می کردین با اینا چکار می کنن، بدونید که اول فیلم یک انیمیشن کوتاه پخش می شه .

spoiler alert

صحنه ای که خیلی دوست دارم

هر دو باری که فیلم رو دیدم وقتی بینگ بانگ  گاری رو رها می کنه و به جوی می گه

Take Riley to the moon for me.

اشکام سرازیر شد. این بزرگ شدن لعنتی به قیمت فراموشی شخصیت های محشری مثل بینگ بانگ هست وانصافا نمی ارزه!!

سرانجام

فیلم با استادی دوره نوجوانی وبلوغ رو به تصویر کشیده. ما می بینیم که در این دوران در سر آدم ها چه اتفاقی می افته.  به قول میندی کیلینگ فیلم درباره اینه که بزرگ شدن سخته و اشکالی نداره که آدم به خاطرش بزرگ شدن غمگین  باشه.به عنوان کسی که همیشه در مقابل بزرگ شدن مقاومت کرده می گم که خیلی قصه آشنایی هست و همین شاید انقدر دلنشینش می کنه!