Butch Cassidy and Sundance Kid

Director: George Roy Hill                        
Starring: Paul Newman, Robert Redford, Katherine Ross
1h50, 1969, USA

یه وسترن لذت بخش! فیلمنامه اش معرکه است، دیالوگ نویسی محشره. صد و ده دقیقه فیلم خسته تون نمی کنه. پل نیومن  کاملا باورپذیره. رابرت ردفورد هم خوبه اما یه جاهایی اداهای سینمایی داره. اونا که رفاقت مردونه براشون خلاصه شده تو اینکه چند تا موجود برن سر پل تجریش لبو بخوردن ، بعد به یه بهانه شاهکار (مثلا یکی به دختر نوه عموی مادربزرگ همسایه رفیق قهرمان فیلم سلام میکنه و قهرمان از قبل کتک خورده با چند تا جای زخم رو صورت رو غیرتی می کنه!) تو پامنار (خداییش این دو تا محله فقط تو فیلم های ایرانی می تونه در یک دقیقه پشت سر هم بیاد!) کتک بخوردن و در نهایت درست و حسابی کلکشون کنده شه (ترجیحا با یه موسیقی ملو درباره نارفیقی و جفای روزگار و کلوزآپ  چشم های اشکبار دختر خوشگل دهاتی ب. ام. و. دار بی مغز باز ترجیحا چشم آبی که همین طور یهو!!! عاشق قهرمان هپلی فیلم شده که آدم تا سه دست با دور تند ماشین لباسشویی شسته نشه رغبت نمی کنه نگاش کنه!!) ، کاش یه نگا به این کلاسیک ها می انداختن. 

صحنه های دوست داشتنی:
تقریبا همه صحنه هایی که پل نیومن توش هست! (تو بیشترش رابرت ردفورد هم هست خب!!).

قطار زدن هاشون

دعوای پل نیومن با کسی که می خواد جاشو بگیره

بانک زدنشون  (فکر کنین دارن بانک می زنن بعد نمی دونن "این یه سرقته" به اسپانیایی چی می شه؟) در همین راستا اسپانیایی یاد گرفتنشون و تقلب کردن های پل نیومن

 و البته پایان فیلم که صحنه فریز (خب بنویسم ثابت هم عربیه!) و مثل عکس های قدیمی می شه و صدا ادامه پیدا می کنه. کلا استفاده از عکس های قهوه ای قدیمی به جای جامپ کات و برای نشون دادن گذر زمان بامزه است.